Napoczęliśmy tę moją próbę pod wieżą. Może nie świętą, ale na pewno drzewnjanom. Na wstępie prinx pokazywał mi, jak się zmienia dętkę. Bo pewnie nie wiedzie, ale dętki do trjatona są inne niż dętki do emtebe i szoszoństwa. W trasie, na 78 kilometrze powtórzy tę lekcję. Teraz na bank umiem zamieniać dętki do TTT.

Później był trening pływacki, a nawet wpław pływacki...

Po powolnym wyjściu z wody ćwiczyliśmy strefę zmian, czyli przypięte gumkami buty do złoma, wsiadanie nań, zrywanie gumek oraz wkładanie butów podczas jazdy. Zgodnie uznaliśmy, że to najmacz ważny element jest, gdy się jest w drugiej połowie stawki. Umm... gdy opanuje się tę sztuczkę, to można się poczuć prawdziwym zawodowcem, heh.

Skłoniło mnie owo napotkanie do odwiedzin miejsca, w którym wyciszam się, bo ponieważ podczas modlitwy oraz zadumy. Na koniec tradycyjne selfie z moim najmacz ulubionym Och Karolem (pseudo artystyczne Święty Jan Paweł Drugi)... pozostało już tylko do domu wrócimy, w piecu napalimy, nakarmimy psa. 

Okazało się, że psa jakby nie zastałem, ale udało mi się zdążyć na finał biegu z przeszkodami. 
Bezapelacyjnie zwyciężył wyścigowy Alfred, dla niepoznaki przebrany za żółwia. Na zaszczytnym drugim miejscu uplasowała się Majka, dla niepoznaki przebrana za kota.

Dziś postanowiłem zrobić coś dla Was, a nawet dla ludzkości. 
Do świadczenie takie:
Wpływ temperatury wyższej niż tydzień temu na różne parametry oraz wyniki podczas kolarzowania.
Ruszyłem o 11:00 w samo południe oraz, żeby zebrać dużo danych, założyłem że ukręcę więcej niż dwanaście kilometrów.

Podczas testu obserwowałem bacznie swój organizm, okoliczności przyrody, mijające mnie samochody oraz spacerujące młode, bezpruderyjne kobiety.

Wyniki są mocno zaskakujące. 
Przy temperaturze powietrza około 31^, oraz temperaturze asfaltu 52^ zaobserwowałem, że:

- generowana moc spadła o około 17,23 W na kilogram zjedzonych truskawek (bez cukru)
- średnia prędkość była niższa o 3,11 km od tej, którą wykręcił mój kolega, co mieszka niedaleko
- średnie tętno było korzystne
- wlałem w siebie o około 2,31 bidonu więcej niż 3 miesiące temu na tej samej trasie
- wyemitowałem o 0,7 metra sześciennego mniej gazów cieplarnianych
- wyprodukowałem o 1,87 litra więcej potu aniżeli wczoraj, gdy pozwoliłem na siebie popatrzeć telewizorowi
- co dziwne, myśli z cyklu "pierdolę, nie jadę" pojawiło się o 83% mniej niż w ostatnią sobotę
- oddałem 0,23 litra mniej moczu niż w ubiegłym tygodniu, tuż przed pójściem do teatru
- w trakcie jazdy otrzymałem o dwie krótkie wiadomości tekstowe mniej niż tydzień temu
- po osiągnięciu celu i spojrzeniu w lustro, okazało się, że lśnię niezmiennie tak samo



Wnioski z tego testu są dość klarowne.
Wyraźnie widać, że inwersja paradoksu czasu przy homogenizacji osiągów matrycy maszyny czasu w jej izotropowym continuum jest decydującym czynnikiem mającym wpływ na szybkość reakcji w potencjalnie ekstremalnych sytuacjach.

Oraz, może nie wiecie, ale właśnie trwa Race Across America. To taki ścig... do przejechania jest 4800 km przy 52000 przewyższeń, a to wszystko w formule non-stop. 
W tym roku startuje nasz ziomal - Remek Siudziński. Przekozak jest. 
Jeśli kiedyś coś tam ukręcicie i wyda się Wam, że to czyn wielce bohaterski, a Wy sami jesteście mega twardzielami, to pomyślcie o Remku.

Całkiem zupełni nicanic mądrego nie przychodzi mi do tego pustego łba. Właściwie i tak między nami, to mądrego nigdy mi nic nie wpadło do głowy.
Mam obrazki Zdzisia, było stylowo a nawet nas trojowo.

Titus był ostatnio rzekł, że trzeba być mocno bezczelnym, żeby zagrać dobry cover.
Umm... niektóre wykony Kwasożłopów są jak początek i koniec świata.
Kiedyś, po jakimś tekście usłyszałem "czuję się wypieprzona słowami". 
Ja czasem ich wykonami.
To już było. Pewnie nie raz...
Ale.

Nadchodzą takie dni w roku, że każdy czuje, iż powinien zrobić coś dla Jezuska.
Większość myje okna. Dla Jezuska ofcoś. Niektórzy idą po bandzie i wycierają także kurze.
Postanowiłem nie być gorszy. Umyłem dziś zęby, dla Jezuska ma się rozumieć. 

Od nał, jeśli ktoś z Was zapragnie zrobić dobrze Jezuskowi, to powinien mieć konto na Stravie, udać się ku startowi tego segmentu i z pieśnią na ustach wykręcać rekord świata. Od dziś jest to błogosławiony segment, oraz błogosławiony będzie każdy, który na nim będzie liderem. Jak widać, tymczasem aureola buja się nad mą zacną głową.

Oraz z okazji podniosłego nastroju zapragnąłem wysłać Wam wszystkim krótkie wiadomości tekstowe pełne idiotycznych wierszyków o kurczaczkach i innych badziewiach, ale niestety mam zbyt nowy telefon bez klawiszy... po pierwszym wersach wierszoklecenia, telefon pokazał mi, na 5 calowym ekranie, dużego fakulca.
W zastępstwie wierszyków przekazuję Wam okazjonalne obrazki.

Marek Galiński nie żyje. Kilka dni temu zginął w wypadku samochodowym. Dość banalnym wypadku... auto przez niego prowadzone wypadło z drogi i uderzyło w drzewo.

Brat Otylii Jędrzejczak nie żyje. Kilka lat temu zginął w wypadku samochodowym. Dość banalnym wypadku... auto prowadzone przez Otylię wypadło z drogi i uderzyło w drzewo.

Marian Bublewicz, Marek Kotański, Monika Kuszyńska (Varius Manx)... i wielu innych. Łączy ich jedno... Ich marzenia skończyły się na drzewie. Za wyjątkiem Moniki - przeżyła, jeździ na wózku. I pewnie marzy...

Po śmierci Diabła większość z Was poszła na Fecebooka, by pod informacją o tym wydarzeniu wstawić gwiazdkę w kwadratowym nawiasie, niektórzy dodali że to szok, inni bajdurzyli o peletonie w niebie etc etc. Często pisaliście, że to bezsensowna śmierć... jakbyście często stykali się z sensownymi.
Dwa dni później większość zajmowała się już swoimi sprawami... cóż, życie toczy się dalej. Dziś, z racji tego, że był pogrzeb, temat odżył. Ale poza rodziną, przyjaciółmi, zawodnikami, którzy znali Go osobiście, za pół roku, za rok... u większości z Was ta tragedia zatrze się pamięci.

W poniedziałek przeczytałem dwa ważne teksty o Marku Galińskim. Pierwszy to blog Marka Tyńca, który zwrócił uwagę na ważny aspekt... często, my amatorzy, spędzamy wiele godzin za kółkiem, jadąc na zawody, wracając zaraz po nich, zmęczeni, niewyspani, z mocno obniżona koncentracją... 

Drugi tekst, to felieton Pawła Kuflikowskiego, pod jakże wymownym tytułem "Jesteśmy to winni Diabłowi". Tak, na pewno będziemy się ścigali na Memoriale Marka Galińskiego, bez dwóch zdań. Mam nadzieję, że ten wyścig przetrwa po wsze czasy.

Ale... może warto pokusić się o coś jeszcze?
Wiecie o Marku, pamiętacie wypadek Otylii, niektórzy z Was może wiedzą, kim był Marian Bublewicz czy też Marek Kotański...
Nie macie natomiast pojęcia ilu bezimiennych, szarych ludzi zginęło w podobny sposób - uderzając autem w drzewo. Oczywiście, są też inne czynniki, które do tego doprowadziły. Szybkość, pośpiech, brawura, czasem zawodzi samochód, a innym razem jest to zwykły błąd kierowcy, banalna nieuwaga...
Jesteśmy ludźmi, nasza natura bywa ułomna i mamy prawo popełniać błędy. Tyle, że skutki tych błędów nie muszą być tak kurewsko nieodwracalne.
Nie muszą. 

Może zabrzmi to niedorzecznie, ale myślę że już najwyższy czas, by ktoś w tym kraju poszedł po rozum do głowy i nakazał wycięcie, w jakimś rozsądnym promieniu (może 30, może 70 metrów), drzew rosnących przy drogach. Nie wszystkich drzew w kraju, nie przy wszystkich drogach. Może na początek przy szybkiego ruchu, krajowych, może też niektórych gminnych? Tych, gdzie jeździ się szybko.
Pamiętacie, kiedy sadzono te drzewa? Ja też nie. Ale wiem, że wówczas jeździło się furmankami ciągniętymi przez konie, a drzewa miału dawać cień. 
Świat, od tamtego czasu, poszedł odrobinę do przodu. 



Pod nieobecność owych drzew, w wyniku wypadnięcia z drogi, ludzie mają stokroć większą szansę na przeżycie. Taki wypadek skończy się na wykręceniu kilku bączków na łące, a ostatecznie może i na dachowaniu, które jest wielokrotnie mniej śmiertelne niż klaps z drzewem... mało kto uchodzi z życiem przy takim uderzeniu, samochód przy prędkości nawet 50 km/h zatrzymujący się nagle na drzewie powoduje tak ogromne przeciążenie, że szanse na przeżycie są bliskie zeru. 
Oczywiście... trudno będzie taką inicjatywę przeforsować, znajdą się idioci mieniący się obrońcami przyrody, przykują się do drzew i będą opowiadać bajki z mchu i paproci. 

Jeśli, z powodu jakieś pieprzonej żabki, potrafili zablokować budowę obwodnicy Augustowa, w którym wciąż TIRy rozjeżdżają ludzi, to w kwestii drzew pewnie są w stanie rozpętać rewolucję. A może tych wszystkich zakochanych w żabkach trzeba izolować?
Każde istnienie ludzkie warte jest wycięcia tysięcy drzew. Bezdyskusyjnie.

Serdecznie w dupie mam lamenty jakiś grinpisów, bohaterskich obrońców jakiś cietrzewi, czcicieli zagrożonych gatunków pająków, przyjaciół młodych foczek i całej reszty nawiedzonych nieudaczników zwanych obrońcami środowiska - są oni zagrożeniem dla ludzi i ich wolności.

Może poza zorganizowaniem Memoriału Marka Galińskiego, warto by spróbować zrobić coś jeszcze? Choćby wskazać problem, doprowadzić do jakiś rozmów? Dotrzeć do statystyk, mówiących o tym, ile wypadków śmiertelnych to uderzenie w drzewo?
Pracujecie w redakcjach, znacie ludzi w środowisku, macie potężne medium jakim jest sieć. Brak Wam wiary w powodzenie? Mi też, już kiedyś próbowałem... ale lobby tak zwanych obrońców przyrody jest potężne. Ale może trzeba próbować wciąż i wciąż? Zebrać ileś tam podpisów pod czymś tam?

Być może wydaje ci się, że jesteś obrońcą przyrody i zechcesz rycersko bronić drzew? Pomyśl, że kiedyś to Ty możesz popełnić drobny błąd za kółkiem. I możesz uderzyć w obronione drzewo. Nie żebym ci życzył śmierci, przeżyj sobie. Niech zginie twoja żona i dwójka małych dzieci, tak byś mógł do końca swoich dni zastanawiać się, jak by się to mogło skończyć, gdyby nie drzewo...

Być może, gdyby nie drzewo, Marek Galiński wyszedłby z auta trochę poobijany, tak jak zdarzało się to czasem na zawodach.
Być może...

Jako, że lada oraz chwila mają nadejść śnieżyce, tornado, trzęsienie ziemi, wojna za wolność naszą i ich a także Kaczyński, wykorzystałem jeden z ostatnich momentów by pobrylować na Specyku, w kolorowym obuwjó oraz łydą sote.
Brylowanie okazało się być nad wyraz, a nawet nad półtora wyrazu udane. No i było to pierwsze posadzenie dupska mego zacnego na biku MTB... szoszonem zaczęło mi się już odbijać.
Wyglądało owo zadawanie szyku mniej oraz więcej tak...

Właściwie to nie ja osobliwie zamontowałem, lecz Marcin. Miałem obawy... czy to pójdzie z tą przerzutką, na tym łańcuchu, oraz czy mlaskanie nie będzie zbyt duże, tak by kręcąc... trzymać jeszcze pion.
Pierwsze problemy rozwiązał Marcin, to poregulował, tam przykręcił, ówdzie stuknął, wymienił jedną śrubkę w przerzutce na dłuższą, dołożył ogniwko do łańcucha... i jest wery gitarra. 
Przy napędzie 2x10 jest pełna kompatybilność - obydwa blaty bez problemu obsługują całą kasetę.
Co z przełożeniem? Wychodzi 0,57 - ale o dziwo spokojnie da się kręcić, nie jest zbyt wolno. Znalazłem kawałek skarpy i sobie podjechałem - macz dobrze, a nawet przyjemnie było. Ofcoś to nie góry, ale jestem dobrej myśłi oraz zamierzam wyrównać dawne rachunki z Orłową - teraz mam fory.
Ale... nigdy nie jest tak, żeby nie było jakiegoś zonka. Żeby założyć 42T, trzeba zrezygnować z innej zębatki. Producent proponuje wyrzucić 17T...

Tak też óczyniłem. Dziura jest niestety mocno odczuwalna, przeskok z 15 na 19 jest duży i zdarzają się momenty, w których 15 jest źle, a 19 niedobrze. 
Ofkoz można wyrzucić jakąś inną, myślałem nad 11, ale hmm... czasem i górach dobrze jest dokręcić. Pewnie będę kombinował i wyrzucał raz tę, raz inną... chodzi mi po głowie 13, dziura będzie może mniej dokuczliwa. 
Choć znając mętną naturę dziur... być tak może, że jest to czcze życzenie li tylko.

Fotografia pochodzi ze zbiorów zgromadzonych w rodzinnym domu Karola, w Wadowicach i przedstawia, nie zgadniecie, nie Karolinkę lecz słodkiego, lada moment świętego, Karolka.
Obrazków przestawiających spadkobiercę tradycji Borgiów, przebranego za dziewczynkę, jest tam więcej. 

Można by, na tej podstawie, pokusić się o tezę, że prekursorem dżenderyzmu na prasłowiańskiej ziemi, co jej nie rzucim, bo stąd nasz ród, był właśnie niejaki Wojtyła Karol, co na drugie miał Józef.
A dokładniej, to prekursorką ową była mama jego ulubiona, Emilia, de domo Kaczorowska, po mężu Wojtyła, która przebierała Karolka za dziewczynkę przy byle okazji.

Karol tak się wczuł w tę rolę, że gdy już wyrósł z wieku szczenięcego, to przystąpił do organizacji, która skupiała takich jak on, naznaczonych w dzieciństwie piętnem genderyzmu, chłopców. Był w tej organizacji na tyle aktywny, że w końcu został tam szefem wszystkich szefów i ukrył swa tożsamość za ksywą Jan Paweł II, co stawia go w szeregu razem z żołnierzami przeklętymi, co oni też, nie wiedzieć czemu, nie posługiwali się oficjalnie swoimi nazwiskami oraz peselami.
Mały Karolek chadzał w sukienkach do późnej swej starości, oraz pochowany został także w sukni.

Ta smutna - i w pewnym sensie tragiczna - historia małego chłopca z Wadowic niechaj będzie przestrogą dla wszystkich popierających gender. Wszak gdyby mama nie przebierała Karola za dziewczynkę, mógłby on wyrosnąć na normalnego, zdrowego faceta, jarać szlugi, pić wódę, chadzać do burdelu i drapać się na po jajach na dzień dobry.
Mama Karola, genderując syna swego, poczyniła nieodwracalne zmiany w jego osobowości, czego skutki wszyscy znamy.