Jeszcze będzie przepięknie, jeszcze będzie wspaniale...

Wtorek, 26 lutego 2013 · dodano: 26.02.2013 | Komentarze 3

~

Jeszcze tylko kilka dni...




- Mam wrażenie, że nie posiada pan żadnej pożytecznej umiejętności ani talentu. Czy myślał pan, żeby się zająć nauczaniem?

~

Piekielnie ładne

Piątek, 22 lutego 2013 · dodano: 22.02.2013 | Komentarze 0

Magowie, na swój kruchy i drżący sposób, naprawdę wiedzieli. Wiedzieli, kiedy umrą. Oczywiście nie wtedy, gdy zgon wiązał się z przemocą i zabójstwem, ale kiedy chodziło o zwykły przypadek życia dobiegającego końca...
Zwykle przeczucie nadchodziło dość wcześnie, by zdążyć oddać książki do biblioteki, sprawdzić, czy najlepsze ubranie jest czyste, i pożyczyć od przyjaciół duże sumy pieniędzy.

by Terry Pratchett

~

Kahlil

Niedziela, 17 lutego 2013 · dodano: 17.02.2013 | Komentarze 1

~

– Pański pies, kapitanie.
– Podczas nalotu?
– Nie, przejechał go samochód.





Nie rezygnuj z nadziei, nie daj się ponieść rozpaczy z powodu tego, co się stało. Opłakiwanie tego, co nie wróci, co zostało stracone bezpowrotnie, jest najgorszą z ludzkich słabości.

~

Noc Kupały

Czwartek, 14 lutego 2013 · dodano: 14.02.2013 | Komentarze 2

~

Tak zwany dzień zakochanych chyli się ku końcowi. I znów będziecie mogli być sobą, nie będziecie musieli udawać miłości, kupować debilnych gadżetów w formie serduszek ani silić się na uprzejmość. Spokojnie i bez żenady będziecie mogli kłamać, zdradzać, a nawet dać w mordę ukochanej. A co, niech wie, kto jest panem i władcą.
Za rok ponownie kupicie tandetnego gadżeta i przez kilka godzin miłość znów będzie królowała...

Jeśli już musicie dawać mi powody do śmiechu, to bardziej sprzyjającą ku temu okolicznością jest w tym kraju Noc Kupały, zwana także Świętojańską. Mam nadzieję, że wiecie kiedy przypada...




Nie pochwalam szkół. Przeszkadzają w edukacji.


~

Okruchy, repryza

Wtorek, 12 lutego 2013 · dodano: 13.02.2013 | Komentarze 1

~


Przegłodzonego przez kilka dni psa karmimy podduszoną w solance mieszaniną peklowanych jarzyn. Pozwalamy mu je przez chwilę podtrawić, po czym specjalnym uderzeniem kantem dłoni wywołujemy u zaskoczonego zwierzęcia torsje. Niedawną zawartość jego żołądka zbieramy do garnka, dodajemy przypraw i dogotowujemy.
Podajemy do spożycia w stanie wrzenia. Oczywiście nie podajemy psu, lecz zaproszonym gościom.
Potrawa nazywa się Buro i jest specjałem przyrządzanym w prowincji Pangasinan na Filipinach.



To przenikanie się naszych światów powoduje, że czasem nie ma czym oddychać. Po co słowa? O miłości, o przyjaźni. Nie są potrzebne. Wrosłam w ciebie, oddałam ci kawałek siebie, a ty nawet tego nie zauważyłeś. Gdy masz przyjechać, nie mogę się doczekać, przebieram się kilka razy, jestem niespokojna, podniecona – ale skąd ty masz o tym wiedzieć? Na początku traktowałam to jak zabawę, grę? Pozmieniało się wszystko. Nie daruję sobie tej nieuwagi, tego że pozwoliłam, by życie mnie przerosło. Teraz jest za późno. A ty? Czasem mam wrażenie, że nadal się tylko bawisz. Nie oczekuję wielkich słów, deklaracji i miłości. Tylko zrozum mnie, nie patrz tak dziwnie, gdy smutek pojawia się w moich oczach, kiedy musisz iść. To tak wiele? Jestem kobietą, wiesz? Nie potrafię się nie angażować.




Mędrcy, w przeciwieństwie do głupców, nie opłakują tego, co umarłe i bezpowrotnie stracone.

~

456

Poniedziałek, 11 lutego 2013 · dodano: 12.02.2013 | Komentarze 1

~

Przedzimie, przedwiośnie... jeszcze nie pachnie, ale już prawie.
Czas wyjazdów, obozów, zgrupowań zbliża się nieuchronnie. To nie są złe wieści.
Jeszcze dzień, dwa... może odrobinę więcej i udamy się w cieplejsze rejony kontynentu.
A, że cały sens jazdy to podjazdy, udamy się w okolice, gdzie na znakach drogowych procent nachylania ściezki jest prezentowany liczbami dwucyfrowymi.
Już możecie zacząć delikatnie tęsknić.




Ze wszystkich orientacji, upodobań, zboczeń i parafilii najbardziej zadziwiający jest celibat.

~

Sacrum profanum

Niedziela, 10 lutego 2013 · dodano: 10.02.2013 | Komentarze 2

~

Niestety, pomimo zaklinania rzeczywistości, nie przyjmowania do wiadomości faktów oczywistych, odwracania się od telewizora oraz uczucia ucisku na duszy... dopadła i mnie era tłentynajnera.

Jak już pewnie zauważyliście w poprzednim wpisie, przygarnąłem Speca w barwach narodowych, choć z narodowcami mi nie po drodze.
Dziś opowiem Wam szczegółowe szczegóły oraz o perypetiach, jakie temu wszystkiemu towarzyszyły.

Jako, że Szkot 2,5 turbo osiągnął wiek słuszny, przebieg zacny, a czasu jego sławy nikt już nie pamięta... pomyślałem, że czas na zmianę.
Nie jestem przesadnie duży (choć sąsiadka ma inne zdanie... ale może być też tak, że niekoniecznie wzrost ma na myśli), więc wydumałem sobie, że nabędę drogą kupna tradycyjnego sprzęta, na tradycyjnych kołach 26" oraz z dzwonkiem i lusterkiem wstecznym, co czasem też się przyda, jeśli poczuję nieodpartą potrzebę poprawy makijażu.



Nie chcieli mi takiego sprzedać. Byłem w jednym sklepie, drugim, kolejnym i kolejnym... w każdym to samo. Albo biorę duże koło, albo tam są drzwi.
Trochę się awanturowałem, ale cóż było począć.
Wziąłem dużego.
Na drugi dzień poszedłem do apteki i poprosiłem tabletki, coby sprawiły abym był większy. Sobie urosnę, to będzie mi pasował, wydumałem.
Aptekarka, której nienachalna uroda jest w stanie poruszyć tylko prawdziwych koneserów, popatrzyła dziwnie i rzekła, iż słyszała od sąsiadki (mojej), że nie trzeba, a nawet bardzo nie trzeba. Zanim zdążyłem wytłumaczyć, że chodzi o wzrost, to pokazała mi drzwi. Kobiety.



Tak czy siak, Spec zamieszkał ze mną. Pokazałem go temu i owemu, się znaczy pochwaliłem.
Spec miał na szprychach śliczne biżuty... w semsie, że takie pomarańczowe odblaski do zadawania szyku. Już nie ma. Czarna, gdy je zobaczyła, zmarszczyła brew w stylu Slaya i zdecydowanym tonem, używając słów powszechnie uważanych za obelżywe oraz dość sugestywnie wytłumaczyła mi, gdzie mogę sobie wsadzić te świecidełka. Kobiety.
Schowałem je głęboko wraz z urażoną dumą, aczkolwiek nie tam, gdzie Czarna sugerowała.

Hmm... aż tak brzydki Spec nie jest... myślę, że połączy nasz szorstka, męska przyjaźń.


Czas na ostatnie słowo o Szkocie.



Ronald "Bon" Belford Scott.
Był taki czas, gdy fascynacja moja sięgała zenitha.
Gdy zastąpił Go Brian, uznałem, że to profanacja. Z czasem jakoś się z tym pogodziłem, choć ze wspomnianej fascynacji niewiele pozostało.



W wolnych chwilach, których mam niewiele, czytam sobie niespiesznie spowiedź Nergala. To nie do końca moja muza, nie moja nisza, ale gościa nie da się nie polubić. Aby w tym kraju robić takie imponujące sztuki, jakie robi Behemoth, trzeba mieć cojones i IQ wyższe od przeciętnego.




Sumienie, to taki defekt ewolucyjny.

~

Okno życia

Czwartek, 7 lutego 2013 · dodano: 08.02.2013 | Komentarze 6

~

W środkowej części Europy jest sobie taki dziwny kraj, w którym między innymi funkcjonują okna życia.
To pomysł czarnej części społeczeństwa. Chodzi o to, by niechciane bachory wkładać w takie okienka, zamiast wyrzucać na śmietnik lub kisić w beczce po kapuście. Wyjątkiem jest mała Madzia, która nie dość, że nie zmieściła się do okienka, to miała to nieszczęście, że jej mamie sprzedali śliski kocyk...

Bo przecież lepiej żeby takie niechciane, małe ludzki lądowały w okienkach, zamiast edukować niedobre matki w temacie "jak to zrobić, żeby nie zrobić" oraz rozdawać im ohydne środki, co one zapobiegają...

A gdy już taki szczyl wyląduje w okienku, to przecież nie po to, żeby go czarny odłam społeczeństwa obdarzył miłością lub dobrobytem. Przecież można go po cichu sprzedać. Potencjalnych kupców jest niemało.

Ale po co ja takie głupstwa piszę...
No to sobie imagynujcie, także uruchomiłem usługę "Okienko". Miałem nadzieję, że pojawi się miś albo panienka.
Niestety, ktoś podrzucił małego, bezbronnego Speca.



Wziąłem, nakarmiłem, dałem wódki, gitarę i samochód. Żonę pewnie weźmie sobie sam...
Oraz zdjąłem mu te pomarańczowe świecidełka. Zazdrości mną powodowała.
Być tak się może zdarzyć, że go nawet polubię i zostanie u mnie na dłużej... hónołs.

Oraz pojawiła się plotka w środowisku, że szykuje się nowy cykl ścigów na bikach pościgowach.
Pierwszy start już w maju. Szczegółu owiane są tajemniczą tajemnicą. Gdy pojawią się jakieś przecieki, to dam Wam znaka...





…zostaję tutaj. Mam nadzieję, że tam mają fortepian.

~

Obrazek

Poniedziałek, 4 lutego 2013 · dodano: 04.02.2013 | Komentarze 5

~

Kilka księżyców temu ego, jak pewnie pamiętacie, zrobiłem sobie zdjęcie na nagrobek.
Moim zdaniem niebrzydkie jest, ale byli tacy, którzy zarzucili mi rozwiązłość obyczajową i inne dziwnie brzmiące hece. Według tych, co lepiej wiedzą, zdjęcie zalatuje pornografią oraz, w związku z tym, starszym paniom po jego obejrzeniu stają suty, co zdaje się w pewnym wieku jest niekomfortowe.

Cóż było robić... wszak komfort starszych pań jest priorytetem.
Udałem się do fotograficznej pracowni i poprosiłem o fotkę, która nie będzie miała wpływu na suty.
Wyszło nieźle oraz w technikolorze...






Żywi ignorują to, co niezwykłe i cudowne, ponieważ życie jest zbyt wypełnione tym, co nudne i zwyczajne.

~

Zabawy ciałem

Sobota, 2 lutego 2013 · dodano: 03.02.2013 | Komentarze 0

~

Jako, że nic co ludzkie nie jest mi obce (albo prawi nic), to postanowiłem doświadczyć zabawy ciałem. Oczywiście wcześniej także mi się zdarzało, ale obmyśliłem taki plan, by miesiąc luty był miesiącem długich zabaw. Ciałem właśnie.
Zabawy wyglądały dość ekscytująco (gdyby akurat znalazł się ktoś chętny podglądaniu), a serce me starcze działało dość rytmicznie... mniej więcej tak, jak w wykonie Kory, co Ona śpiewa, że "falowanie i spadanie" czy tak jakoś podobnie...



Trzy godziny, to niezły wstęp do czterech godzin oraz odrobina czasu na rozmyślania różne tudzież marzenia dziwne. Wszystkimi się nie podzielę, bo większość mogłaby zostać uznana za obsceniczne oraz ugodziła by w tak zwane wartości, które wyznaje znakomita większość polskiego, czyli mesjańskiego narodu.
Jednakże kilka myśli nieposkładanych nadaje się do pokazania...





W drugiej godzinie i dwunastej minucie dopadła mnie ochota zostania prawdziwym mężczyzną. Nie byłem pewien, jak to uczynić... może trzeba podpalić jakąś chałupę, by później z płomieni wynieść rozwrzeszczanego bachora? A może w Dniu Kobiet wręczyć goździka, wraz z pocałowaniem wierzchniej części dłoni, prawdziwej kobiecie? Albo pójść na jakąś wojnę i pozabijać kilku nikomu nie wadzących wrogów, najlepiej w imię boga, honoru i ojczyzny?
Źle mi się kręciło końcówkę, ponieważ a mianowicie nie znajdowałem odpowiedzi na nurtującą mnie pytanie w kwestii przeobrażenia się w prawdziwego mężczyznę... bo bycie sztucznym już mnie trochę znużyło.
Niepocieszony, powlokłem się bak do hom.
Wydumałem, że być może w sieci internat znajdę sposób, lub chociaż jakąś małą wskazówką.
Nie pomyliłem się.
I nie sądziłem, że to takie proste.



Jeśli chcecie, to także możecie stać się prawdziwymi facetami.




To, że coś jest metaforą, nie znaczy, iż nie może być prawdziwe.

~