Ósme cudo

Niedziela, 30 grudnia 2012 · dodano: 30.12.2012 | Komentarze 0

~

Jakoś tak na powrót, od dni kilku, zaczęła mi smakować muzyka. Oraz marzenia, czy też sny dopadają mnie częściej. Gdzieś kiedyś czytałem, jakoby ktoś wynalazł łapacza snów. Jeśli dotrę do dystrybutora i uda mi się sen jakowyś złapać, to postawię u jótóba... jeśli nie u redtóba, bo last dopadają mnie takie jakieś rozczochrane.



Zanim jednak do wspomnianej maszyny dotrę (bo do wehikułu czasu już mi się udało), to kolejny utwór muzyczny zwany piosenką, który dziś był ze mną.

Kawałek jakby znany, ale może nie do końca? Nie od początku.
Doczekał się wielu różnych coverów...
Genialnie zaśpiewała go Patti Smith, choć są tacy, którzy upierają się, że Tori Amos lepiej.


Pewnie wiecie, że wykon Nirvany... to także cover?

Oraz Ania, najmacz sympatyczna kolarzystka w tej części Europy, zeznała była ostatnio, iż czas nadszedł na zmianę barw.
Zaczęła od włosów...






Kiedy umiera w bólu twój domowy zwierzak, zostaniesz uznany (i słusznie) za sadystę bez serca, jeśli nie zabierzesz go do weterynarza i nie poprosisz o podanie środka, po którym cierpiące zwierzę zaśnie i nigdy już się nie obudzi. Jeśli jednak twój lekarz wyświadczy analogiczną medyczną przysługę tobie, gdy to ty zwijasz się z bólu i czekasz już tylko na śmierć, ryzykuje oskarżenie o morderstwo.

~

Et Si Tu N'Existais Pas

Piątek, 28 grudnia 2012 · dodano: 28.12.2012 | Komentarze 0

~

Jako, że upalna pogoda z Bundesrepublik nie dotarła do grodu mego, schowałem ciuchy odsłaniające w stopniu znacznym me powabne ciało i mocniej naciągnąłem czapkę na czoło.
Tak naciągnięty udałem się na spining. Myśli me podczas dzisiejszego kręcenia krążyły wokół ciała właśnie. Niekoniecznie mojego.



Po kilku go okrążeniach wylądowały w okolicy Cyclepassion. W jednym z wiodących portali dla kolarzowiczów pojawił się tekst, traktujący o roznegliżowanych, czołowych kolarzystkach świata.
Pożądam odpowiedzi na pytanie kończące ów tekst.




Muzycznie, dziś powrót do kwasożłopów. Tym razem Titus na bębnach, a w sentymentalną podróż, swym aksamitnym głosem, zabierze Was (i oczywiście mnie) Ślimak.
Dodam, że zrobi to po francusku.


Znaliście Ich z tej strony?
Fascynujące, co?

I w tym miejscu pojawia się pewien dylemat. W mieście mym, podczas finału WOŚP, zagra Titus wraz załogą, ale... odbędzie się też, w tym samym czasie masa krytykancka. W sensie przejechać się należy po Śląsku, zbiorowo, wielokrotnie oraz dobrowolnie, w celu by mianowcie zebrać trochę szelestów dla Owsiaka.

Co wybrać? Jak żyć, panie premierze?
Chyba będę musiał rzucić monetą.
Albo banknotem.


Są takie piosenki. Znamy je. Piosenki w nieznanych nam językach, piosenki napuchnięte, ciepłe i tak smutne, że aż wstyd się przyznać. Nie rozumiemy słów, ale gdy ich słuchamy, wiemy że są o tym czymś, za czym się ogromnie tęskni i czego się potrzebuje najmocniej na świecie.

Znajdziesz mnie wszędzie. Określę się tak, żebyś w tłumie nie pomylił mnie nigdy z nikim innym.


~

Dr Blues

Czwartek, 27 grudnia 2012 · dodano: 27.12.2012 | Komentarze 0

~

Dziś tak trochę na bluesowo, ponieważ a mianowicie treningi tlenowe powinienem czynić miast krotochwili, co one emocje powodują tu i ówdzie.

Z mocnym postanowieniem poprawności wszelakiej udałem się do Pjóra, by spróbować utrzymać się w tlenie godziny dwie. Ostatnio przeszkodził Tamacun i inne utwory muzyczne, powodujące tętna podskoki.

Jaką więc muzą zarzucić? Z jednej strony absokurwalutnie musi być dobra, a z drugiej trzymająca w ryzach.
Ha, wczoraj Dr Blues, czyli Krzysiu Rybarczyk zarzucił u fejsa znakomity wykon. Wykon wykonuje Dr Blues & Soul Re Vision.
Zanim posłuchacie (no spróbujcie nie posłuchać... to w ryj)... taka ciekawostka, a nawet dwie.
Wiosło, które Krzysiu dzierży w dłoni, to Gibson Lucille speszyl edyszn. Na takim dokładnie wieśle grał BB King i na Jego 71 urodziny wyprodukowano 71 sztuk tych gitar. Każda z nich jest sygnowana przez mistrza. Jedna trafiła do Dr Bluesa.
A druga z ciekawostek... w kapeli Soul Re Vision na basie szyje jedna czwarta składu Lejdis Bez Gentelmen, czyli Asia...



Aby wspomniane tętno utrzymać w założonych strefach... nie zabrałem ze sobą fotki Asi.
No to... posłuchajcie.


Później wrzuciłem nadal około bluesowe klimaty różnych takich, by dotrzeć w pewnej chwili do wykonu Ulki.
Niektóre kawałki nie są tylko zwykłymi piosenkami, zupełnie inaczej się je odbiera, znając historię ich powstania i wiedząc, co znaczą słowa...
Ten kawałek Ula napisała po śmierci swojego faceta.



Przy okazji... zapewne wiecie o czym Ulka śpiewa w "Latawce, dmuchawce"?

Na zakończenie zarzuciłem dwudziestominutowy fragment koncertu Stinga z Berlina. To ten koncert, podczas którego towarzyszyli mu muzycy z The Royal Philharmonic Orchestra.

To tylko próbka...


Ów koncert został wydany na DVD i blórajó także. Jeśli go jeszcze nie widzieliście, to umknął Wam duży kawałek historii rocka. Te dwie godziny, to początek i koniec świata, to muzyka przez duże em w najczystszej postaci.
I jeszcze coś... Sting jest jednym z niewielu artystów, którym nie przeszkadza śpiewanie. Widziałem i słyszałem wiele wykonów różnych kapel, w wersjach symfonicznych, z towarzyszeniem różnych orkiestr. Był czas, gdy każdy chciał mieć w swej dyskografii taką płytę.
Efekty były lepsze i gorsze, ale tak na prawdę, od początku do końca, nie zepsuli tego tylko Pink Floyd i własnie Sting.

Aaaaa.. i pokrzykują na mnie różni tacy, co lepiej wiedzą, że w moim blogu rowerowym zawartość roweru oscyluje w okolicy 12%.

No to czas poprawić tę statystykę.
Oto zdjęcie Weronki, znanej bikerki, podczas jednego z zimowych treningów.



Dlaczego właśnie Ona tu i teraz?
Bo do Dr Bluesa mówi "tato".



Z głębi pustych umysłów wypływały nowe słowa, słowa czerwone od krwi i zemsty, słowa odbijane echem od zamkowych murów, słowa zapamiętane w krzemie, słowa, które chwytały ich usta tak mocno, że próba ich niewypowiedzenia skończyłaby się złamaniem szczęki.

~

Urodziny z zombie

Poniedziałek, 24 grudnia 2012 · dodano: 24.12.2012 | Komentarze 5

~

Od dni kilku nasila się, by dziś mieć swą kulminację, coroczna histeria związana z przygotowaniami do imprezy urodzinowej pierwszego kolesia narodzonego w wyniku in vitro. Ponoć było to dwa tysiące szesnaście lat temu ego, ówcześni ludzie mieli nikłe pojęcie o nauce, a o biologii w szczególności... więc wydumali, że Maryśkę przeleciał anioł czy też może osobiście szef wszystkich aniołów (a może siakiś Hell's Angel?).
Tak czy siak event był udany i na tyle głośny, że do dziś owemu pierwszemu smarkaczowi poczętemu w laboratorium, rok w rok, wyprawia są huczne przyjęcia urodzinowe.

Ja niestety, jako człowiek żyjący w ciągłym strachu oraz difoltowo skulony... boję się, że ten były smarkacz przylezie kiedyś do mnie w te swoje urodziny. Boję się, bo on - moim zdaniem - jest zombie i okrutnie śmierdzi. A ja smrodu chronicznie nie znoszę.

W związku z tym, jestem w mniejszości, która nie czyni imprezy urodzinowej dla wspomnianego zombie.

Ale... jako człek z sercem na dłoni (nie swoim oczywiście), jakiś tam prezent przygotowałem.
Dziś będzie to utwór muzyczny zwany piosenką.
Wszystkiego dobrego, zombie.


A przy okazji, Muniek wraz z załogą, w sobotę zakończyli trasę promującą Old is Gold. Zakończyli ją koncertem akustycznym w trójkowym studiu imienia Agnieszki.
U mnie grali do niedzieli.
Mmm... polubić na powrót mógłbym te chwile, gdy o wszystkim innym zapominam.


A wracając do imprez urodzinowych...
Jak co roku dostaję ileś tam listów i widoków pocztą emaliowaną, a także krótkich wiadomości tekstowych (boją się dzwonić?), pełnych jakiś idiotycznych wierszyków oraz życzeń z rodzaju nijakich, bo wciąż powielanych.
Oczywiście na maile nie odpisuję, na sms'y nie odpowiadam... ale wysyłającym to nie przeszkadza, nie powoduje jakiejkolwiek refleksji. Za rok spokojnie mogę liczyć na kolejną porcję spamu.
Jeśli naprawdę nie możecie żyć bez tej szczerej dla mnie serdeczności, to życzenia wszelakie przyjmuję trzydziestego marca. I nie jest to data moich urodzin.



Na szczęście prawdziwi przyjaciele nie zawiedli i nic nie przysłali.
Serdecznie dziękuję (no sarkazm).

Nie mam pojęcia, czy obrazki, jako takie, potrafią spacerować... ale poniższy chodzi za mną od kilku dni. Wiem, kiedyś go już tutaj wieszałem, ale cóż poradzę, prześladuje mnie i już...



Muzycznie natomiast oraz spiningowo-energetycznie, spokoju nie daje mi Tamacun.
Kręcąc dziś tlen, kilka razy zdarzyło się być wyżej i wyżej... Tamacun sprawcą.
Znacie?


Ewa, oraz znienacka, była uprzejma mi rzec, że gdy słyszy poniższy wykon, to wydaje Jej się, że to o mnie jest. Ale... że niby skąd wie, iż coś rośnie mi na plecu i swędzi?
Nikomu nie pokazywałem.





A potem nie było już nic, jedynie ruiny lasu i dryfująca wolno z wiatrem chmura kurzu na horyzoncie. I siedząca na nierównym, omszałym kamieniu milowym czarna i obszarpana postać. Był to ten, którego niesłusznie się przeklina, który budzi lęk i trwogę, ale który jest jedynym przyjacielem nędzarza i najlepszym lekarzem śmiertelnie rannego.

~

Angelique Kidjo

Piątek, 21 grudnia 2012 · dodano: 21.12.2012 | Komentarze 1

~

Sezon trenażerjrowo spiningowy w pełni. Owe spiningowanie jest dość absorbującym zajęciem i w związku oraz z tym, tak zwanych świąt w tym rocku nie będzie.

Prezentów także...



Ewentualnie może być aniołek na czubku choinki. Ale to tylko dla czubków.



Jeśli jesteście stąd, to może zamiast bawić się w jakieś bzdury i inne kabały, tracić czas w jakiś marketach, by wśród tłumu idiotów kupować nikomu niepotrzebne rzeczy oraz żarcie, którego połowę powyrzucacie... zrobicie coś dla siebie oraz sensownego?

Nie tak dawno temu, znienacka a nawet bardzo niespodziewanie powstała SSSŚ.
Zobaczcie ososchodzi i śmiało przyłączyć się możecie, a nawet powinniście.

Oraz z okazji, że niestety koniec tego podłego świata nie raczył nastąpić i nadal musimy się ze sobą męczyć, posłuchajcie odrobinę muzy, której nie ma w eremefach i innych sieczkarniach.
Bo niezłych wykonów jest tyle na całym świcie, że najmacz żal będzie umierać z powodu, że nie wszystkich zdążę posłuchać...

Dziś klimaty około trasz metalizowane.

Angelique pewnie znacie. Wiedzieliście, że Bolero pana Josepha-Maurice'a można także... zaśpiewać?



Językiem ojczystym Jaromíra jest czeski i okazuje się... że nie zawsze brzmi śmiesznie.
Coś w tym wykonie jest niezwykłego, tak mi się wydaje.





- Dzieci to nasza nadzieja na przyszłość.
NIE MA NADZIEI NA PRZYSZŁOŚĆ, oświadczył Śmierć.
- Więc co nas tam czeka?
JA.


~

To już jest koniec, nie ma już nic...

Wtorek, 11 grudnia 2012 · dodano: 11.12.2012 | Komentarze 1

~

Za dni kilka koniec nastąpi świata. Liroy był uprzejmy czas jakiś temu zanucić pod nosem kawałek o owym końcu, pewnie pamiętacie?

W związku z powyższym poproszę, w trybie nie cierpiącym zwłoki, przelać na moje konto wszystkie szelesty jakie posiadacie.
Wam nie będą potrzebne, ponieważ a mianowicie ten co przyjdzie sądzić żywych oraz nieżywych nie bierze łapówek.
A ja óroczyście obiecuję, że óroczyście oraz z niemałą radością Wasze pieniądze roztrwonię.
Wydam na łychę, liście oraz dziewczęta, które nie potrafią mówić "nie".
Przelewy powinny trafić na:

Jacek Sufin
ING Gliwice
73 1050 1298 1000 0022 4861 6449

W kwestii końca świata, plan mam taki, że jako jeden z nielicznych przeżyję. Będę Was wszystkich ciepło wspominał po każdym posiłku oraz pierwszego listopada.

Jako, że tak właśnie się stanie, to poczyniłem plany pościgowe na sezon 2013. Szczegóły w lewej kolumnie, tuż pod tekstem "Śmiałe plany na sezon 2013".

Tymczasem zimowo, spiningowo, rozrywkowo oraz w oczekiwaniu wiosny, która tuż jest tuż.



Hmm... i jeszcze słów kilka w sprawie nadwyżki w Waszych portfelach. Gdybyście jednak jakimś dziwnym trafem postanowili się ze mną nie podzielić to...

Jest taka fundacja sobie, która pomaga dzieciakom. Pewnie nie jedyna, a potrzebujących jest zawsze więcej niż tych, którzy chcą pomóc.
Cóż szczególnego jest więc w tej fundacji? Nic.
No może tylko to, że moja kumpela ma pod opieką dwójkę z dzieciaków, o których możecie poczytać na stronie - to Natalia i Marek oraz kumpela prosiła mnie o pomoc.
Czasem fajnie jest być dobrym czy też łaskawym...



Nie chodzi o jakieś wielkie kwoty, ot gdybyście wrzucili kilka złotych, zamiast na ten przykład nakupić za dużo jedzenia na święta, które potem wyrzucicie, czy też dać facetom w czarnych sukienkach, którzy mają kasy jak diabeł gwoździ i chcą więcej i więcej...

Nr konta fundacji znajdziecie pod linkiem "Kontakt", a w tytule napiszcie "dla Natalii i Marka od Gomolek"

Dziękuję.



To marzenia sprawiają, że ludzie żyją. Ale to przede wszystkim ludzie pozwalają żyć marzeniom.


~

Australijski ślad

Piątek, 7 grudnia 2012 · dodano: 08.12.2012 | Komentarze 4

~

Spotkaliśmy się na rogu, obok apteki. Plan, jak zwykle, był chytry. Mieliśmy się udać do lasu oraz z powrotem. Ale... okazało się, że niektórzy zapomnieli rękawiczek.
Drugim czynnikiem średnio sprzyjającym leśnym pościgom, była pora. Mianowicie, że było już po Dzienniku Telewizyjnym.



Wąski otrzymał znienacka krótką wiadomość tekstową. Okazało się, że tuż obok niedaleko odbywają się eliminacje do mistrzostw świata w pościgu na sprzęcie spiningowym.



Udaliśmy się. Grupowo.



Na miejscu dowiedzieliśmy się, że jest to pościg australijski, co on ma taki regulamin, że po każdym okrążeniu odpada ostatni.



By nie odpaść, postawiliśmy nie jeździć w kółko. Choć sędzia główny groził nam zbiorową dyskwalifikacją, byliśmy twardzi niczym stary człowiek i morze. Nie pojechaliśmy w kółko.



Na mecie okazało się, że zwyciężyliśmy w klasyfikacji drużynowej na wszystkich dystansach.
Postanowiliśmy, że nekst tajm, pomimo trudności udamy się jednak do lasu. Albo do kina.





Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy.


~

Lanie na ekranie oraz Rock'n'Roll

Sobota, 1 grudnia 2012 · dodano: 03.12.2012 | Komentarze 0

~

Za siedmioma wzgórkami, po siedmiu latach chudych oraz dnia siódmego, spotkało się Pięciu Jeźdźców Apokalipsy. Bo nie mam pewności, czy wiecie, ale pierwotnie było ich pięciu właśnie... z tym, że jeden odszedł zanim dopadła Ich popularność.
Ten piąty nosi imię Rock'n'Roll.



Jeźdźcy owi, jak na profesjonalistów przystało, obrali cel słuszny, czyli łączańską gospodę. Po drodze, przejeżdżali przez sioła, osady i miasteczka. W każdym z tych miejsc dołączali do Nich kolejni, żądni przygód, śmiałkowie. Po kilku godzinach, do celu dotarło siedemnastu Jeźdźców Apokalipsy, a każdy z Nich na rumaku wyjątkowycm, ponieważ a mianowicie, że czarnym. Imion wszystkich nie pomnę...



Gospodarze gospody przyjęli ich z otwartym ramionem, a nawet dwoma. Przygotowali się do tej wizyty starannie oraz ładnie się wystroili. Serwowali jakieś diabelskie wynalazki w stanie ciekłym, po spożyciu których Jeźdźcy wyrażali zapotrzebowanie na rutionoscorbin...
Wyrażali także inne wyrazy, których nie przytoczę, bo wydaje mi się, że mogą owe wyrazy zostać uznane, w pewnych okolicznościach, za nader obelżywe, by nie rzec, że bluźniercze.



Po zażyciu wynalazków znieczulających, by staropogańskiej tradycji stało się zadość, wszyscy jak jeden mąż, dwójkami poszli sobie powróżyć...



Następnie była już niedziela.
I tym oto sposobem, w towarzystwie Wojny, Zarazy, Głodu, Śmierci oraz Rock'n'Rolla, dokonały się tegoroczne Andrzejki.




A gdy otworzył czwartą pieczęć, słyszałem głos czwartego zwierzęcia mówiący: Chodź, a patrzaj!
I widziałem, a oto koń płowy, a tego, który siedział na nim, imię było Śmierć, a Otchłań mu towarzyszyła; i dana im jest moc nad czwartą częścią ziemi, aby zabijali mieczem i głodem, i morem, i przez zwierzęta ziemskie.

~