Mięso

Niedziela, 20 listopada 2011 · dodano: 20.11.2011 | Komentarze 2

~


Dzisiejsze ukręcanie było dość skomplikowane...
Wczoraj wysłałem krótką wiadomość tekstową o treści obscenicznej, do osób kilku.
Brzmiała ona jutro o jedenastej ruszamy z miejsca wiadomego.

Dziś, około 09:00 Zosia (w imieniu swoim i Andrzeja) napisała OK.
Po pół godzinie Danka napisała, że sorry, mam inne plamy.
O 10:40 ruszyłem w kierunku miejsca wiadomego. Po drodze minąłem zakonnicę, kota oraz autobus czerwony.

Zanim dojechałem zadzwonił Bąbel, że spóźni się pół godziny. Rzekłem, żeby zadzwonił, gdy ruszy, zeznamy gdzie jesteśmy i dojedzie.
Po chwili odezwała się Zosia i zeznała, że nie zdążą, ale żeby przyjechać do nich (mieszkają niedaleko miejsca wiadomego).
Po trzech chwilach zadzwoniła Majka, że jakoś dopiero teraz przeczytała smsa i że gdzie jedziemy, zapytała. Odparłem, że jeszcze nie wiem, oraz jeśli zadzwoni za pół godziny, to jej powiem.
Po kilkunastu metrach zadzwoniła Halle Berry, ale nie odebrałem... ileż można rozmawiać przez telefon przenośny?

Dotarłem do Zosi i Andrzeja. Się okazało, że Zosia nie pojedzie od razu, bo ma coś do załatwienia. Andrzej pojedzie, a Zosia nas poszuka za godzinę.
Uzgodniliśmy, że jedziemy do Pławniowic.

Pokaż trasę GPS


Zosia zrobiła mi herbatę i wychodząc rzekła, że w piekarniku jest mięso... oraz by Andrzej zmniejszył znacznie temperaturę przed wyjściem. Koniecznie.

Zadzwonił Bąbel, że jest już w miejscu wiadomym. Andrzej powiedział żebym jechał, a on za pięć minut dojedzie. Pojechałem nie wypiwszy herbaty...

Na miejscu był Bąbel i Witek. Po chwili przyjechała Danka, która miała inne plany. Zadzwoniła Majka, powiedziałem jej, że jedziemy do Pławniowic. Ona na to, że oni wręcz przeciwnie, bo do Rybnika.
Dotarł Andrzej.
Ruszyliśmy.

Kilka kilometrów za Kozłowem... Andrzej grzecznie się z nami pożegnał i zawrócił, by obniżyć temperaturę w piekarniku.
Zdzwonimy się, rzekł.

Pozostaliśmy w składzie: Danka, Witek, Bąbel oraz niestety ja...



Postanowiliśmy zmienić plany... lądowaliśmy, z wysuniętym podwoziem, w Łączy. Tamże doszło do konsumpcji herbaty (wciąż miałem w pamięci pachnącą herbatę, którą zostawiłem na stole w kuchni, u Zosi i Andrzeja) oraz innych trunków grzanych.

Odbyliśmy naradę wojenną... Danka i Bąbel postanowili zamówić jeszcze raz trunki grzane, po czym wrócić najkrótszą drogą do Gliwic.
Ta droga nazywa się "Na krowy".
Z łączy są jeszcze drogi... "Na obrazek", "Na szkołę", "Na bunkry" oraz "Na placki".

Witek oraz niestety ja, nie zamawialiśmy więcej. Wydumaliśmy, że ukręcimy kilka kilometrów w kierunku "Na Magdalenkę", po czym powrócimy bak do hom.

Udaliśmy się... po kilku chwilach zadzwoniła Zosia z radosną informacją, że mięso zostało uratowane oraz do pożaru nie doszło, oraz właśnie ruszają wraz z Andrzejem w kierunku Pławniowic. Powiedziałem, że niestety ale akcja zmieniała się dość dynamicznie i nas tam nie ma. Mimo to pojechali, ponieważ a mianowicie Andrzej pożądał zrobić tam jakieś magiczne zdjęcia...

Poza tym niewiele się działo...
Następnie dojechaliśmy do rozdroża, pożegnaliśmy się czule i poudawaliśmy się, każdy do swojego bak homa.

W bak homie dowiedziałem się, że Żółty wziął sobie mój karnet z plastyku i poszedł pakować do Pjóra.
Na pakowaniu przyfilował go jakiś paparazzi...



Poza tym dzień, jak co dzień...
Proszę wybaczyć, że ten wpis jest zbyt normalny, to się więcej nie powinno powtórzyć... choć głowy nie dam.

W ramach rekompensaty odrobina nienormalności...






Idealny świat jest podróżą, nie miejscem.

~

Pure Inception

Środa, 16 listopada 2011 · dodano: 16.11.2011 | Komentarze 1

~

Ostatnimi tygodniami wiele kręci się wokół Pure.

Ale najpierw obrazek z wykopalisk, a kilka chwil po nim będzie o Purach oraz purystach.

Tak było dawno temu na moście...



Wracając do ad remu, jak mawiają starożytni Eskimosi...
Ukręciłem dziś w Pure to i owo oraz dowiedziałem się, że a mianowicie...

Uwaga, achtung, attention, aandag, makini, внимание, pozor... etc

Szóstego grudnia, o 17:00 w Pure Gliwice odbędzie się spining maraton, cztery godziny kręcenia w ekskluzywnym towarzystwie oraz z kadencją zacną.
Może będą nawet jakieś wory Mikołaja, a może nie. Zobaczymy.
Ale tak czy siak zapraszam, no chyba że ktoś nie da rady, zrozumiem...

A teraz...
Uwaga, achtung, attention, aandag, makini, внимание, pozor... etc - vol. tó
Oraz drugie pure, czyli Pure Inception.

Jest sobie taka kapela we Wrocku, co gra muzę.
Muza daje radę, a kapela (w całości lub sam wokalista... dam jeszcze znaka), będzie w telewizorze. W sensie w kolejnych, najbliższych edycjach programów X Factor oraz Must Be The Music.
Obawiam się, że o ile posiadacie lepiejfony zwane potocznie komórkami, to powinniście zrobić coś dla ludzkości oraz dla mnie osobiście.
Powinniście wysłać krótką wiadomość tekstową, potocznie zwaną esemesem, by zagłosować na Pure Inception właśnie.
No ofcoś pod warunkiem, że przejdą eliminacje, ale coś mi się wydaje, że to omly formalność.

A chłopaki grają tak...





Mówią, że niepełna wiedza jest rzeczą niebezpieczną, ale jednak nie tak złą, jak całkowita ignorancja.

~

Pjór tó

Czwartek, 10 listopada 2011 · dodano: 13.11.2011 | Komentarze 0

Pjór is lajf

Środa, 9 listopada 2011 · dodano: 09.11.2011 | Komentarze 4

~

Około jedenaście, a może dwanaście księżyców ego temu dałem się namówić na wejście w posiadanie karty członka.
Hmm... a może członkowskiej?
Tak, członkowskiej, tego się trzymajmy.

Karta owa przede wszystkim służy mi do zadawania szyku... zostawiam ją za szybą auta, niby przypadkiem wysunie się z mej kieszeni, gdy wokół jest publiczność oraz pokazuję ją w warzywniaku na rogu... że niby chcę zapłacić, tylko karty mi się mylą. Ot, taka sztuczka.

Ale ta karta pozwala mi także wejść sobie do klubu Pure.
No to poszedłem.

Tam fajnie jest całkiem, można sobie posiedzieć, popatrzeć na telewizor, za free skorzystać z sieci zwanej internat, muzy posłuchać... niektórzy przychodzą i wykonują jakieś dziwne ruchy, na jakiś dziwnych przyrządach... pocą się, sapią, bez sensu całkiem.
Ja to se ymagynowałem, że do klubu, do którego wpuszczają omly z kartą członkowską, to się członek powinien udać, aby posiedzieć w skórzanym fotelu, ze szklaneczką burbona w dłoni oraz dominikańskim cygarem w uście.

A tu hmm... zonk. Jakaś inna, dziwna odmiana klóbingó.

Już miałem pójść sobie precz, gdy napadli na mnie starzy znajomi, zawlelki za włosy do sali pełnej rowerów dziwnych, bo z jednym kołem, i nakazali kręcić.
Takich zawleczonych było tam więcej.
Dziewczę śliczne, które dowodziła tą hecą, zarzuciło muzykę i co chwila rozkazywało... a może na stojąco, lub teraz proszę sprint, tudzież dokręcamy obciążenie na maksa... i jeszcze inne czary wymyślała, ale bylem zdenerwowany i zapomniałem.



Się normalnie aż spociłem oraz roztaczałem w związku z tym niepokojące zapachy. Mądrale mówią na to feromony, ale nie bardzo kumam, o co chodzi...

Dziewczę na koniec rzekło było, że jeśli będę dobry (przecież jestem, wczoraj przeprowadziłem staruszkę przez ulicę i nic je nie ukradłem), to pozwoli mi na taką hecę...



No to już się boję, chyba będę ów klub omijał szerokim łukiem, a kartę dam komuś kogo nie lubię... niech na nim się wyżywają.
I właściwie byłem pewien, że tak uczynię... ale zdanie swe zmieniłem. Ponieważ na koniec dziewczę rzekło, że teraz musimy wyczyścić sprzęty, których używaliśmy.

Czyszczalnie sprzętów wygląda tak...




Wartości [zone] zapisane przez pulsometr (który zawsze zabieram, gdy udaję się na burbona i cygaro) wyglądają dziwnie...




...ale pewnie to z powodu zakończenia zajęć w czyszczalni.
Na całkiem koniec dali mi ty szyrta, co na stronie plecnej ma napisane Love Life, Love Pure.
Nie znam się na obcych narzeczach, ale czuję, że znaczenie tych słów jest wyjątkowo wyjątkowe.




Żadne zaklęcie nie ułatwia życia. Żeby utrwalić w pamięci nawet najprostsze z nich, trzeba trzech miesięcy. A potem używasz go i - fiu! - zniknęło. To właśnie jest głupie w tej całej magii. Przez dwadzieścia lat studiujesz czar, który sprowadza ci do sypialni nagie dziewice. Ale wtedy jesteś już tak zatruty parami rtęci i półślepy od czytania starych ksiąg, że nie pamiętasz, co dalej robić.


~

Test 32'era

Niedziela, 6 listopada 2011 · dodano: 06.11.2011 | Komentarze 2

~

Trend jest ostatnimi czasy taki... należy pochwalić się tym, że testowało się nowy wynalazek, czyli 29'era.
Tak wielu już testowało, drugie tylu napisało, że testowało... zachwyty nad tym wynalazkiem zaczynają przerastać sam wynalazek.
I w tym ferworze testów i zachwytów nikt nie zauważył tego, że na rynku pojawił się kolejny nowy i zdecydowanie bardziej rewolucyjny sprzęt.

Mam surprisę...
Pragnę przedstawić prototypowy rower 32'er wiodącej marki.
To absolukurwalutna, światowa premiera...
Gotowi?
Oto i on...



Trochę danych technicznych.
Rower zbudowany jest na bazie ramy stalowej, o rewelacyjnej wadze 18,7 kg. Zastosowano tu przedni widelec o skoku 20mm oraz stałej blokadzie. Skok jest więc hipotetyczny. Potrójne zbrojone stalowym drutem opony w połączeniu z półkilogramowymi dętkami tworzą zestaw pancerny - nie do przebicia.



Napęd to zupełna nowość na skalę światową... 4-6, czyli cztery z przodu i sześć z tyłu. Z racji tego, że w rowerze na stałe zamontowano niewielkie torebki nad tylnym kołem (o których za chwilę) należało dociążyć przód, wszak ciągła jazda na jednym kole jest raczej nużąca. W tym celu zastosowano ołowianą kierownicę, ołowiany mostek oraz rogi z tego samego materiału.



Producent, standardowo, umieścił w torebkach nakolnych kilka niezbędnych na trasy XC drobiazgów...
Komplet odzieży zimowej i letniej, ręcznik kąpielowy, niewielką kuchenkę mikrofalową, akumulator z motocykla, worek węgla drzewnego, pół kilograma młodych ziemniaków, turystyczny ołtarzyk polowy, klucz francuski, wkrętarkę akumulatorową, ostrzałkę do noży, namiot ośmioosobowy, buty narciarskie, dostęp do facebooka oraz komplet kieliszków do tequili.
Rower został wyposażony w podręczną oczyszczalnię ścieków oraz małą elektrownię o mocy 0,2 magawata.



Cały zestaw, wg katalogu, wagowo mieści się w granicach 47 kilogramów.
Wrażenia z jazdy?
Niezapomniane... trudno zapanować nad tak narowistym rumakiem, trakcja jest całkowicie przypadkowa, co wyrabia w jeźdźcu odruch ciągłej czujności i napięcia. Droga hamowania tego tira, z prędkości 9 km/h wynosi tylko 12 metrów. Amortyzator pracuje z ogromną kulturą, a zastosowany napęd daje dość szeroki wybór przełożeń, któremu nie oprze się żaden podjazd.

Reasumując... uważam, że 29'ery są przereklamowane, a przyszłość zdecydowanie należy do 32'erów.

Za udostępnienie roweru do testów dziękuję udostępniającemu.

Nic nie musi być prawdą na zawsze. Wystarczy, że będzie nią dostatecznie długo... prawdę mówiąc, wystarczy, że będzie nią do jutra.

~

Eli Eli Lama Sabahtani

Sobota, 5 listopada 2011 · dodano: 05.11.2011 | Komentarze 0

~

Jako, że przychodzi taki czas, gdy nawet najbardziej zatwardziałym nihilistom mięknie rura, pojawia się wysypka, oraz mówią niezrozumiałym językiem, udaliśmy się dziś z jesienną pielgrzymką do miejsca świętego, zwanego przez naszych braci z zachodu Sankt Annaberg.
Nasza pielgrzymka składała się z osób sztuk dwie. Lekko skromnie... rekompensowaliśmy to wielkością ducha, pewnością o słuszności naszej misji oraz podniosłym śpiewem.
Plotka mówi, że ten śpiew miał zagłuszyć skrzypiącą sztycę jednego z nas... ale kto by tam wierzył plotce.

Ojciec Darek podjął się poprowadzenia tej pielgrzymki.




Prowadził bardzo płynnie oraz prawie bez zarzutu. Z akcentem na "prawie"... ponieważ, a mianowicie dlaczego wciąż wśród buraków, niesłusznie rozpoznanych początkowo jako kamienie na szaniec lub milowe? Odpowiedzi proszę nadsyłać do przedwczoraj na jeden z najbardziej tajnych adresów poczty emaliowanej.





W pewniej chwili uznaliśmy za słuszne zrobić sobie ostatnie zdjęcie... na nagrobki. Skąd taka potrzeba?
Byliśmy przekonani o słuszności naszej pielgrzymki, lecz strach stał się naszym towarzyszem podczas tej wyprawy. Wszak w tym dzikim kraju, w którym prześladuje się chrześcijan oraz rzuca się ich lwom na pożarcie... wszystko się zdarzyć może, a nawet powinno.
Nie musieliśmy długo czekać. Przy pomocy broni palnej chciano przerwać naszą misję. Strzelano... prawie do nas. Strzelano do zwierzyny, ale zwierzyna to nasi mniejsi bracia w wierze czyli pomniejsze bóstwa. To tak jakby strzelano do nas.
Cała ta hucpa odbywała się pod niewinnym płaszczykiem polowania...
Oczywiście my, załoga G, nie poddajemy się tak łatwo. Przechytrzyliśmy dybaczy na nasze życie. Pojechaliśmy skrótem, który sprawił, że na koniec na licznikach mieliśmy po 20 km więcej.

Skrót widać na mapie...

Pokaż trasę GPS


... a tak wyglądał ów skrót oczodołami fotografa, którego wynajęliśmy, by dokumentował trasę naszej pątniczej wyprawy.




Na szczęście, ktoś u góry nad nami czuwać musiał i dotarliśmy cali oraz zdrowi. Bo przecież kolano dokuczające ojcu Darkowi, to był element dostarczający li tylko uciechy.
Rzec by można, że całe to polowanie na nas (lub na leśniczego), to tylko strachy na lachy. Bo żyję w kraju...




Po dotarciu na miejsce wznieśliśmy modły oraz wypowiadaliśmy życzenia. Nie mogę przytoczyć owych wypowiadanych zachcianek, z powodu że ponieważ były one tak głęboko prywatne, że przed wypowiedzeniem zostawały dla bezpieczeństwa zapominane.

Ale... nagle i niespodziewanie ojciec Dariusz otrzymał z góry krótką wiadomość tekstową do swojego telefonu marki Nokia.
Otóż okazało się, że wymodliliśmy dla Was wszystkich taką oto hecę... pogoda, taka jak dziś, ma się utrzymać do 22 lutego. Nazajutrz spadnie śnieg, który poleży do 12 marca. A później będzie już tylko wiosna. Ach to ty.
Gdyby jednak stało się inaczej, to reklamacje oraz rachunki proszę wysyłać do jednego z pięciu facetów widocznych na powyższym obrazku.




Niamh wyglądała imponująco w ceremonialnej szacie zdobionej purpurą i futrem werminii*

*Werminia jest niewielkim, biało-czarnym krewniakiem leminga, żyjącym w zimnych regionach półkuli północnej. Jej futro jest wysoko cenione, zwłaszcza przez samą werminię - samolubna bestia posunie się do wszystkiego, byle się z nim nie rozstawać.

Sir Terence David John Pratchett


~

Przedzimie

Wtorek, 1 listopada 2011 · dodano: 01.11.2011 | Komentarze 3

~

Jako, że przeżyłem już kilka zakończeń sezonu 2011 (plotka mówi, że jeszcze jakieś będzie), nadszedł czas, by uknuć chytre plany na rok 2012.
W związku z tym udałem się na łono.
Natury... by się wyciszyć, pokontemplować, posłuchać kojącej muzyki, nawdychać się wiosennego zapachu lasu i nazmyślać, co by tu ukręcić w nadchodzącym sezonie oraz jak się do tego przygotować...



W wyniku wyżej wspomnianych czynności wykluł się pewien plan. Oczywiście chytry. Szczegóły planu narysowałem w kolumnie po lewej, tuż przed Archiwum bloga...

Aby go jakoś, chociaż częściowo zrealizować, nabyłem drogą kupna karnet do siłowni zwanej też klubem fitness. Imię klubu to Pure... bardzo mi się podoba.
Będę tam brylował oraz się lansował... w planie jest także kilka ćwiczeń, ale nie przesadzajmy, ważne by się nie spocić.



W nowym sezonie (podobnie jak i w starym) jednym z kluczowych elementów będzie sprzęt. Nadal mam zamiar współpracować z najlepszym Szkotem na świecie, ubranym oczywiście trendy oraz przystrojonym dyskretnymi, acz eleganckimi biżutami.



Wczoraj dostałem do testowania najnowszy model chwytów wiodącej marki. Dziś je ubrałem Szkotowi i... po kilku kilometrach pojawiło się, na mych pachnących i wypielęgnowanych dłoniach, coś takiego...



...znakiem tego, testy nowego modelu chwytów zakończyły się fiaskiem.
Wiodąca, w tej branży, firma obiecała iż zadośćuczyni na tyle konkretnie, bym szybko mógł zapomnieć o dyskomforcie jakiego doświadczyłem.


I jeszcze... jedno ze wspomnianych na wstępie zakończeń sezonu miało takie oto zakończenie...





Jedną chwilę zajęła mu droga, na którą zwykłe światło straciłoby trzysta milionów lat - ale Śmierć podróżuje wewnątrz przestrzeni, gdzie Czas nie ma znaczenia. Światło wierzy, że przemieszcza się szyb­ciej od wszystkiego, ale się myli. Nieważne, jak szybko pędzi, zawsze odkrywa, że ciemność dotarła na miejsce wcześniej i już na nie czeka.
- Czy to ten moment, kiedy całe moje życie przesuwa mi się przed oczami?
NIE TEN MOMENT BYŁ PRZED CHWILĄ.
- Kiedy?
TO MOMENT, rzekł Śmierć, POMIĘDZY TWOIMI NARODZINAMI A TWOIM ZGONEM.

~

Зимушка

Niedziela, 23 października 2011 · dodano: 23.10.2011 | Komentarze 1

~

W geście solidarności (przepraszam za wyrażenie) z Oburzonymi oburzyłem się także.
Tak między nami... nie jestem pewien czy się oburzyłem, czy też odurzyłem, ale tak czy siak było miło oraz kolorowo.



Nadal ob(d)urzony skonsumowałem podarowanego mi banana oraz kilka cukierków marki Michaszki, zagryzając to czekoladą gorzką o nazwie Jedyna czy też Ostatnia... nie pamiętam.
To wszystko we wspomnianym na początku geście.

Następnie, protestując przeciw spasionym bankierom, zjadłem rybę rasy Sola, po czym nagle i niespodziewanie udałem się do domu w celu, a mianowicie, żeby sobie posłuchać muzyki z cyklu Strefa rokendrola wolna od angola.

Posłuchałem takiego oto utworu muzycznego zwanego piosenką...



I tym optymistycznym akcentem zakończyłem ten nikomu niepotrzebny, nudnawy oraz pachnący nihilizmem, dzień.


Nadchodzi taka chwila, gdy zaczynamy zauważać to, co jest na niebie. Wówczas też martwimy się, czy to aby nie są sępy.

~

100 rzek

Niedziela, 16 października 2011 · dodano: 16.10.2011 | Komentarze 0

~

Uphill był sobie. Na Stożek. Pod górę...
Gdybym wiedział, że pod górę to bym sobie w domu został. Gdy się na miejscu awanturowałem, że nie było precyzyjnej informacji, to rzek li, iż uphill to znaczy, że pod górę właśnie.
Ja tam nie wiem...



Tak, czy siak... porażka.
Przegrałem o minetę i czterdzieści sześć sekund sekund z ghostem. Oraz ghost jechał z kontuzją kolana.
Lekko wstyd.
Za rok spróbuję się zrewanżować, ale jeśli znów będzie pod górę, to może mi się nie chcieć pojechać...


Najważniejsze we wspomnieniach jest to, żeby mieć się gdzie zatrzymać i tam je wspominać.

~

The end in Łącza

Sobota, 15 października 2011 · dodano: 15.10.2011 | Komentarze 0

~

Nastąpiło drugie zakończenie sezonu. Przede mną jeszcze jedno, za dwa tygodnie. Po kolejnych dwóch tygodniach nastąpi otwarcie sezonu zimowego. Niestety.
Nie lubię zimy... myślę, że umrę zimą. Ale być może, że jeszcze nie tej zimy się to wydarzenie wydarzy.

Wracając do ad remu, jak mawiają starożytni Eskimosi... po krótce, zakończenie miało taki przebieg...



Na samym początku napotkaliśmy się dość spontanicznie, niespodziewanie, a nawet potajemnie.
Po burzliwej naradzie ustaliliśmy, że po imprezie sprząta Romek.
Romek ma taka przypadłość, że gdy się cieszy, to mu się dymi. Z czachy, oraz innych otworów, w tym i z gębowego. Jak więc widać, Romek ucieszył się...



Po dotarciu na miejsce, okazało się, że Rysiek zaprosił damę, a nawet królową.



Niestety, doszło do pewnego skandalu... Marek potraktował jej królewską mość wbrew protokołowi, a mianowicie z gwintu oraz popchnął ogórkiem.





Obawiam się, że po tym wyczynie należy spodziewać się noty dyplomatycznej w ostrym tonie. Jedyna nadzieja w Romku... nie dość, że sprząta lepiej niźli Leon Zawodowiec, to jest urodzonym dyplomatą. Jeśli on nie da rady, to nikt.

Następnie działo się to i owo... z akcentem na "to".
Uroczystość wokalnie uświetnił duet wokalno wokalny... Simon & Garfunkel ver. 2.6



Był także krótki pokaz specjalistycznej mody oraz spontaniczne krzyżowanie, Ud także...





Na gryló lądowały różne wynalazki oraz wędlina kupiona u chińczyka także...



Przez kolejne godziny działy się rzeczy, w które przeciętnemu mieszkańcowi tej części europy trudno uwierzyć, niestety zepsuły się aparaty do robienia obrazków...

W związku z tym żegnam ozięble, już czas myć zęby i iść spać.
A jutro... udam się na Stożek. Jest tam jakiś Uphill, cokolwiek to znaczy. Tak, czy siak, brzmi ekscytująco.



- Jak się nazywa to uczucie w głowie, uczucie tęsknego żalu, że rzeczy są takie, jakie najwyraźniej są?
- Chyba smutek, panie.


~