SSSR

Piątek, 29 listopada 2013 · dodano: 29.11.2013 | Komentarze 7

~

Pewnie wiecie, bo było kiedyś o tym w telewizorze... jakiś czas temu ego zrodził się taki odłam GTA, co się on nazywa SSSŚ. Robią oni, we tym odłamie różne dziwne rzeczy...

Se imagynowawałem, że im minie, że to tak z powodu białych nocy w Sankt Petersburgu cycóś. Ale nie, nie przeszło im... zaś robią, to co robią, no lókajcie:

~

Normalne to one nie som, co nie?

Trudno, niech tak będzie wykombinowałem... ale ich z miesiąca na miesiąc przybywa. Malaria jakaś czy insza czarna plaga? Za chwilę nie da się znaleźć nikogo w teamie, coby nie był skażony SSSŚ.
Jakbyśta pożądali też się skazić, i zostać samozwańcem czy też samozwańczynią, to oni te hece wyrabiają na Rogoźniku we łikendy. Kontakt z Filem.

Ba... się okazało, że frakcja tarnowska nie chce być gorsza i wykombinowała sobie SSSB.

Zdegustowany tym wszystkim oraz do cna, wyjąłem z siebie niteczki po ostatnim zszywaniu dziurek, co one były do remontu biodra przydatne i udałem się do Synergii przepełniony nadzieją na kilka chwil normalności, tudzież pragnący magicznego dotyku tamtejszych fizjoterapeutów ze wskazaniem na fizjoterapeutki.

Umm... koniec wstępu, teraz zaczyna się akcja.

Jak wiecie, Synergia jest na trzecim piętrze, zazwyczaj wchodzę tam po schodach, no bo mam klaustrofobię (ale taką małą). Tym razem w holu na parterze dostrzegłem kartkę, na której było napisane "Schody zepsute, proszę jechać windą". Przypomniała mi się karteczka, która kiedyś wisiała na drzwiach sąsiadki "Dzwonić, pukanie zepsute". No to nie zadzwoniłem, bo po co?
No ale... windę przywołałem przywoływaczem przyciskowym ze światełkiem w środku.
Przybyła. Winda w sensie.
Mocno automatyczne drzwi się rozsunęły i... ujrzałem Czarną. Roześmianą, zadowoloną, śpiewającą i tańczącą (se obejrzyjcie, Czarna nowy blog uczyniła. Tak se to zrobiła, że nawet nie ma się do czego przypierdolić).
Pytam Ją, co tu robi i po co się tak cieszy. A Ona, że właśnie zamierza windą do nieba się udać i jak chcę to mogę też.
Hmm... wsiadłem.
Czarna po guzikach i jedziemy.
Dojechaliśmy na trzecie piętro, chcę wysiadać, ale nie... Czarna znów po guzikach i jedziemy.
W dół dla odmiany.
Tym razem dotarliśmy do poziomu minus jeden. Ale osochzi, pytam.
No, że do nieba to się trzeba rozpędzić, rzecze Czarna i znów po guzikach...
Jedziemy.
I tak kilka razy.
Zapytałem czy coś łykała. No łykała... i znów się cieszy.
Też bym się napił, do nieba daleko... suchość w ustach.
Ale już nie miała, się okazało. W końcu po dwunastej próbie dojechania windą do nieba, namówiłem Ją, żeby wysiąść na górze i odwiedzić znajomków w Synergii.
Dała się. Namówić w sensie.
No bo umówmy się... ja i niebo? To się nawet nie rymuje.

W Synergii położyliśmy się. Czarna tu, ja natomiast tam. Spójrzcie jaki ma rozanielony wyraz twarzy... naprawdę łykała.

Po kilku chwilach skanowania mego, cudnej urody uda, jakimś czerwonym, dziwnym światełkiem fizjoKasia zamknęła mnie za kratami i nakazała robić jakieś niezrozumiałe hece...

Po wypuszczaniu zza krat (Stratus - "Spojrzeć zza krat", znacie?) poopierałem się
tu i tam oraz o to i o owo...

Pobiegałem i oczywiście pokręciłem...

I tak sobie myślałem, że za chwilę koniec i pojadę do kina, bo zamiarowałem obejrzeć Papuszę, ale nie... bo nagle, niespodziewanie, znienacka oraz zza węgła wyskoczyła... no oczywiście, że Czarna.

Okazało się, że delikatnie się minęła z prawdą mówiąc, że nie ma już czegoś, co można by połknąć. Miała. Wyjęła, usiedliśmy i połknęliśmy.
Po połyku... takie oto sytuacje:

Gdy już skończyło się łykanie, skrzyżowaliśmy to, co krzyżowane w tak podniosłych chwilach być powinno...

...i zgodnie ogłosiliśmy powstanie Samozwańczej Spontanicznej Sekcji Rehabilitacyjnej.
Być tak też może, że z biegiem czasu nazwa delikatnie ewoluuje do SSSRP.

Oczywistym jest, że namówiliśmy się z Czarną na za kilka księżyców, by ponownie poujeżdżać windę oraz połknąć to i owo.

Trudno było określić jego wiek. Ale sądząc po cynizmie i zmęczeniu światem, będących odpowiednikiem datowania węglem dla ludzkiej osobowości, miał jakieś siedem tysięcy lat.

~

Matrix i przyjaciele

Piątek, 15 listopada 2013 · dodano: 15.11.2013 | Komentarze 20

~

Antonina Krzysztoń, zwana także Tośką, śpiewa taki song, co on jest o dniu, który nadejdzie.
No to wziął i nadszedł. Po niezłym sezonie, należy zrobić niewielki remont. Sobie oraz sprzętowi. Postanowiłem jakoś wkręcić się do warsztatu, który ma w tej branży macz wysokie notowania.
Przedwczoraj stanąłem u bram...



Bramy delikatnie się uchyliły i niepostrzeżenie żem się tam wśliznął (nie mówi się żem). Aby wtopić się w tłum, obnażyłem się z okrycia wierzchniego oraz spodniego aż do roznegliżowania całkowitego, po czym ubrał żem się w ciuchy podobne do tych, co mieli na sobie inni tam obecni...



Tak zamaskowany nie wzbudziłem podejrzeń, dostałem nawet kolację.
Dnia następnego, obudziło mnie dziewczę w bieli... gdybym wierzył w bozię to niechybnie rzekłbym, że to Anjoł siakiś był. Ale że z bozią mi nie po drodze, to nie wiem do dziś kto zacz...
Tak czy siak dziewczę nakazało, bym się roznegliżował kolejny raz, com raźno uczynił imagynując sobie, że to taka gra wstępna...
No to żem się trochę pomylił, bo ten nieAnjoł dał mi jeszcze bardziej robocze wdzianko. No to wdziałem...



Ubrali mi gustowny berecik i powieźli karocą zaprzężoną w osiem koni oraz w nieznane...



Odrobinę jakby nie do końca i nie całkiem pamiętam, co się działo, ale serwis musiał być konkretny, gdyż ponieważ rozpoczął się o siódmej, a następny obrazek złapałem dobrze po czternastej.
Oraz odnalazłem u siebie ślady pracy wysokiej klasy mechanika...



W związku z tym zamieszaniem, po raz drugi nie załapałem się na obiad.
Wstałem więc i udałem się na żer. Pożerowałem trochę w ichnim bistro oraz popiłem macz dobrą kawą. Gdy nieAnjoł skumał żem się wymknął, to nie był specjalnie zadowolony. Ale... dogadaliśmy się i gdy zachciało mi się następnej kawy, a bistro było już nieczynne z powodu, że zamknięte, to dogadany nieAnjoł namówił mnie na swoją prywatną.
Kawę w sensie.
Biorąc pod uwagę sekwencję powyższych zdarzeń, nie byłem skłonny poddać się rygorowi ciszy nocnej i wystosowałem apel do przyjaciół.
U Fejsbóka wystosowałem.



Zgodnie z pradawnym przysłowiem, że przyjaciół poznaje się w biedzie, zjawiło się kilka osób chętnych imprezie.
Po raz drugi, podczas pobytu w serwisie, pogubiły mi się niektóre obrazki.

Rano dnia trzeciego, czyli dziś, obudził mnie sami wiecie kto i zaproponował śniadanie. Po co nie wspólne?
Po konsumpcji i wygranej walce z tupotem białych mew, zarzuciłem okiem do lustereczka średniej wielkości.
Oto com ujrzał ze stron obu swego powabnego ciała...





Nie mogłem opanować emocji, drżałem ze strachu przed nieznanym. Dotarła do mnie bolesna prawda... to, to, to... wszystko nie jest prawdą, to iluzja, ściema i spisek. To jest Matrix.
Musi przez te złącza byłem podłączony do Matrixa właśnie, nieAnjoł też był jakby nieprawdziwy. Trochę szkoda.

Załamany, ze łzami w oczach postanowiłem odejść...



...oczywiście obiad przeszedł mi koło nosa po raz trzeci.


Taka sytuacja. Po powrocie z sali, gdzie kroją...

- I jak zabieg?
- Lekarz powiedział, że wszystko dobrze.
- Dzięki Bogu.
- Nie, proszę Pana. To dzięki wysokim kwalifikacjom lekarza i personelu.
- ...

Prinx... speszyl foto podług najlepszych zasad autoportretowania rowerowego:



Niniejszym ogłaszam przygotowania do Sudety MTB Challenge 2014 za napoczęte.

I żeby nie było po cichu, to poznajcie Indios Bravos z ich nowej płyty - wykon rekomendowany przez Izę.

~


~


Lubił czerń. Pasowała prawie do wszystkiego. A prędzej czy później pasowała już do wszystkiego bez wyjątku.

~

Myszerej

Piątek, 8 listopada 2013 · dodano: 08.11.2013 | Komentarze 11

~

Jesień czyli powoli czas pomyśleć o remontach, wymianach i innych tuningach. Ową myśl na czyn pierwsza przekuła Dorcia Czarna Maj Hiroł Bamba. Jak sama zeznaje, wymieniła suport, stery, linki oraz stjónigowała dzwonek.

Będąc dobrą kumpelą, umówiła mnie na serwis, co on będzie już tuż tuż macz całkiem niedługo. Mam do wymiany korbę, koszyk na bidon oraz obręcz, a także pożądam tuningu siodełka i chwytów. Zastanawiam się nad montażem lusterka.
Plan jest taki, że się uda.



Taki kawałek. Stary, ale pewnie i tak nie znacie, bo słuchacie eremefów.
W RMF jest tak samo dobra muza, jak dobre jest żarcie w Mc Donaldsie.

~


~

Oraz taka sytuacja jeszcze...



Postawiłbym dolary przeciw orzechom, że Dżony Brawo to postać fikcyjna... miałbym teraz orzechy.
W związku z powyższym, może się okazać, że także bozia (ksywa Bóg) istnieje.



Nie potrzebujesz religii, aby być etycznym.
Jeśli człowiek nie potrafi rozstrzygnąć czym jest "dobro" a czym "zło", to brakuje mu empatii, a nie religii.

~

Trzydzieści i trzy

Poniedziałek, 4 listopada 2013 · dodano: 04.11.2013 | Komentarze 4

~

Wracając do Czelendża jeszcze... namawiając ludków spotykam się ze stękaniem z cyklu... a bo tyle dni, a za duży hardcore, nie dam rady, umrę i takie tam.

Jest taki koleś. Się on nazywa Didier Woloszyn. Zrobił 33 razy Iron Mana w ciągu... trzydziestu trzech dni.



Napiszcie mi raz jeszcze, że nie dacie rady przejechać na kole tych kilku kilometrów...



Filozofia i wiedza przeznaczone są dla wybrańców, masom pozostaje religia i sentymentalne wzruszenia.

~

Nie lękajcie się

Czwartek, 31 października 2013 · dodano: 01.11.2013 | Komentarze 5

~

Taki czas nostalgiczny nastał. Ludzie wspominają, a czasem nawet wypominają.
Nie mogę się nie przyłączyć to tego swoistego rytuału.
Wspomnę sobie i tym, którzy tam byli... oraz polecę tym, którzy zamierzają, a w porywach nawet tym, którzy nie zamierzają.

W mojej, za przeproszeniem, śmiesznej karierze był to najmacz ścig pod każdym względem, o czym już wspominałem.
Teraz możecie to zobaczyć.



Wybieram się tam w 2014 (wspominałem, że pożądam znaleźć bezpruderyjną partnerkę, by zrobić to z nią?).
Przyjedźcie, warto.
Zapisy są już otwarte.
I nie lękajcie się... dacie radę.



Aaa... i zapomniałbym. Knaypa w Łączy (niektórzy znają... znali) umarła i nie żyje. Pożegnaliśmy ją, acz pożegnanie było nijakie. Wraz z nią skończyła się jakaś hmm... epoka, cycóś na kształt epoki?



Wbrew powszechnemu przekonaniu, nie orientował się w dekoracjach pogrzebowych. Śmierć rzadko kiedy następuje w grobach, z wyjątkiem bardzo rzadkich i nieszczęśliwych przypadków. Otwarta przestrzeń, dna rzek, połowa drogi do wnętrza rekina, wszelkiego typu sypialnie - owszem. Ale groby nie.
Do jego zadań należało oddzielanie nasienia duszy od plew śmiertelnego ciała, co zwykle odbywało się na długo przed rytuałami związanymi - Jeśli się nad tym zastanowić - z wyrafinowaną formą usuwania odpadków.

~

Eris

Poniedziałek, 28 października 2013 · dodano: 28.10.2013 | Komentarze 6

~

Zbudził mnie głos.
Z głosami, jak wiecie, nie ma żartów. Kiedyś głos kazał Abrahamowi zabić syna, się okazało, że to taki test był i że Abraham jest git.
Po latach głos kazał matce małej Madzi zabić córkę i się okazało, że ona nie jest git.
Trudno tym głosom dogodzić.

Ale... wracając do mojego głosu, znaczy tego, co mnie zwlókł z wyra. Nosił on wszelkie znamiona świętości. Trudno to opisać, ale jak człowieka dotyka świętość, to wie o tym, czuje to i basta. Nie da się tego głosu pomylić z żadnym innym...

No i ten głos mocno wyraźnie do mnie przemówił (no bo jakby milczał, to nie byłby głosem).
Wypowiedział takie oto zdanie:
Nie będziesz miał krasnali cudzych przede mną.
Acha, zakumałem o co mu chodzi... czujny jest, skubany. Musi czytał poprzedni wpis.

Cóż było robić... udałem się pod wskazany adres, by dopełnić formalności pożegnawczych.
Po drodze napotkałem sokoła wędrownego bieszczadzkiego, któren to zwiastował dobrą nowinę. Uwielbiam pasjami dobre nowiny.



Przepełniony łaską pana, miłością do bliźniego, tolerancją, oraz tym wszystkim czym przepełniony - w tak ważnej chwili - być powinienem, oczyściłem swój umysł i ciało, by pożegnanie było jak najmacz uroczyste.



Po wielu trudach oraz mając pod górkę, wreszcie dotarłem tam, gdzie głos sobie tego życzył. Ciało słowem się stało (woda winem jakoś nie za bardzo).
Pożegnałem jesiennie oraz uroczyście najważniejszego krasnala ogrodowego w tej części Europy... bo o to właśnie głos się od rana awanturował.
Jacyś faceci poprzebierani w sukienki, co się tam kręcili, powiedzieli mi, że w świecie krasnali ogrodowych jest to szef wszystkich szefów. Taki pan Krzysztof Jarzyna ze Szczecina.

Wypełniwszy zdanie, co mi je głos zlecił, powróciłem przed zmierzchem do hom i wziąłem kąpiel.

Przy okazji, jeśli już jestem na wizji, pragnę zapytać mojej dyktatorki osobistej od stylówy...

Dorciu droga, czy tak jest dobrze?





Będąc w podniosłym nastroju po spotkaniu z najważniejszym krasnalem, pragnę - w ramach kolejnego odcinka cyklu "Muzyka której nie znacie, a powinniście" - polecić Wam kawałek pogodny dość, nastrojowy, z subtelnie wplecioną nutą gospel i niezwykle energetyczny.
Eris to nasza rodzima załoga, gdyby ktoś nie kumał.

~


~

Po kilku odsłuchach tego wykonu wydaje mi się, że to mógł być ten głos noszący znamiona boskości, który dziś robił u mnie za budzik. W każdym razie brzmi podobnie.


W last weeknd, pragnę dodać, odbyło się kolejne, ponoć przedostatnie, zakończenia sezonu.
Kończyliśmy go, tradycyjnie już w Danielce, w składzie mocno słusznym.
Rozpoczęliśmy dość liczbie, w 69 sztuk.
Po dwóch dniach ostali się najtwardsi z twardych... oto te dzielne białogłowy i bohaterscy mężowie.



Jak się okazało, niektórym było mało... czynili więc hece różne w drodze powrotnej.





- Chciałem zauważyć - wyjaśnił z goryczą Ipslore - że na tym świecie jest chyba coś, dla czego warto żyć.
Śmierć zastanowił się przez chwilę.
KOTY, stwierdził w końcu. KOTY SĄ MIŁE.

~

krasnale.com

Niedziela, 20 października 2013 · dodano: 20.10.2013 | Komentarze 2

~

Poszliśmy z Panią Krystyną na miasto, pobrylować. Wczoraj.
Na mieście mówią, że pachnie już zimą. W związku z tym nadszedł czas, by się pożegnać, do wiosny. Z krasnalem.
Generalnie to jestem fanem krasnali ogrodowych. Nie urodziłem się takim... fanizm ów dopadł mnie po obejrzeniu filmu Amelia. Kojarzycie... był tam wątek z krasnalem - ojciec Amelii miał takowego oraz niedomagał odrobinę pamięciowo. Ojciec, nie krasnal.
SKS znaczy.
Amelia miała kumpelę stewardesę, dała jej tego krasnala, a ta robiła mu foty w różnych zakątkach świata i wysyłała ojcu. Znaczy ojcu Amelii.
Ojciec cieszył się okrutnie, że krasnal pojechał sobie zwiedzać świat i że o nim pamięta, przysyłając pocztówki.

Wówczas pokochałem krasnale i mam swojego ulubionego... ale o tym później.
No bo okazało się, że być tak też może oraz prawdopodobnie ktoś z moich znajomych też ma stewardesę znajomą. Przekazał jej Żółtego...



Oto komplet obrazków z jego wojaży.

Ale ad rem, czyli ad dzisiaj.
Mój ulubiony krasnal ogrodowy... postanowiłem się z nim czule pożegnać, aż do wiosny wspomnianej roku następnego (o ile dotrwam).

Krasnal, jak to krasnale mają w zwyczaju, nie stał w miejscu omly wędrował sobie od wioski do wioski. Miełem pewien trop... nieznany nam bliżej Koreańczyk w czarnej pelerynie dał mi cynk, gdzie i o której poszukiwany krasnal zatrzyma się na popas.
Nie namyślając się wiele, zmontowałem ekipę poszukiwawczą i...

Nie było łatwo.
Przedzieraliśmy się przez dziewicze tereny... tamtejsza legenda mówi, że w 1812 roku stąpały tamtędy dwie dziewice.
O smoku miejscowi nie chcą mówić.









Podczas tych poszukiwań była także chwila przerażająca, wyprzedziły nas szadoły. Serce do gardeł nam podeszło. I tak już pozostało.



Trud nasz został nagrodzony, Koreańczyk nie ściemniał. Znaleźliśmy mojego ulubionego krasnala. Nie wiem czyja radość była większa... wydaje mi się, że jego. Uronił łzę, a nawet kilka.
Zapytałem, w krasnalskim narzeczu, czy możemy sobie zrobić zdjęcie ostatnie już w tym roku oraz kto wie czy nie ostatnie w ogóle... niezbadane wszak są losu wyroki.
Zgodził się, skrył jedynie swe zapłakane oczy za okularów mych szkłami.





Taki film o meksykańskim grajku jest, co on strzela z gitary do odrzutowców. Z Antonim Banderasem. W roli grajka. Zapomniałem, kto wcielił się w postać odrzutowca...
Kojarzycie utwór muzyczny zwany piosenką z tego filmu?
Posłuchajcie w wersji Pampeluny, co o nich wspomniałem last tajm.

~


~



buk, chonor, ojszyzna

~

Pampeluna

Piątek, 18 października 2013 · dodano: 18.10.2013 | Komentarze 8

~

Podajarany wyczynami chłopaków na Red Bull Rampage, wygrzebałem szoszoński wynalazek i ukręciłem kilka kilometrów po płaski mając za przeszkody liście co z drzew złośliwie na ulicę pospadały.



Jadąc tak pomiędzy lisioma owymi oraz wciąż pod wiatr, byłem przez chwilę przekonany, że jestem jednym z nich. Jednym z tych śmiałków na bikach, którym także nie straszne wyzwania, którzy przekraczają granicę niemożliwego i udowadniają, że grawitację mają w dupie.



No bo... jeśli wydaje się Wam, że potraficie zjeżdżać to chyba jesteście w mylnym błędzie.
Spójrzcie... tak robi to Kyle Strait, tegoroczny zwycięzca Red Bull Rampage.




Pozwolę sobie, jako jeden z nich (jakieś sprzeciwy?), przyjąć od Was wyrazy rozmaite z przewagą obelżywych.

Pampeluna.
To nie tak znowu stara ekipa, ale warto byście zapamiętali, jeszcze może być o nich głośno. Oczywiście nie w eremefje czy innym Sopocie. Żywię nadzieję, że słuchacie stacji, w których gra się muzykę.

~


~

Kto jutro chętny szoszoństwem na Górę Chełmską, znaną jako św. Anny w celu by wznieść jesienne modły?
Start około 10 -11 z Gliwic, do ukręcenia około stówki.
Tempo moje, czyli rozjazdowo-wycieczkowe.
Załapie się pierwsza dziesiątka, ponieważ a mianowicie powyżej trzeba mieć zezwolenie na orgazmację imprezy masowej, zwanej też grupową.

Oczekiwam na prv oraz krótkie wiadomości tekstowe...




Ludzie przeważnie nie są źli, po prostu czasem dają się porwać jakiejś idei.


~

100 rzek

Niedziela, 13 października 2013 · dodano: 13.10.2013 | Komentarze 9

~

Zamierzałem wczoraj pojechać na Siódemki, ale... zaspałem pff.
Na dziś obmyśliłem pojechać na Stożek pouphilować. No i... nie zasapałem.

Dane ze aphilowania (bo ponieważ po mecie stożkowej udaliśmy się kó Czantoryji):

w sumie...
ukręciłem: 3.93 km
w terenie: 3.93 km
trwało to: 00:28:29 godzin
ze średnią: 8.3 km/h
Maksiu jechał: 33.00 km/h
temperatura: 18.0
tętno Maksa: 187 ( 81%)
tętno średnie: 177 ( 69%)
podjazdy: 391 m

Jak widać, albo i nie... poprawiłem swoje stożkowe wyniki o kilka minet. Być tak też może, że to z powodu takiego, iż a mianowicie jest tam teraz nie tak stromo, jak to bywało kiedyś.

Na początek sensacyjny obrazek...



...na którym to zastępca sędziego głównego przekazuje pozytywną energię (poprzez nie taki znów zły dotyk) osobistej córce wyżej wspomnianego już sędziego głównego, wyrazem twarzy okazując pełne zatroskanie o wynik rzeczonej córki wspomnianego sędziego.
Rzec by można, że Stożek Uphill to zawody odbywające się w rodzinnej, pełnej zrozumienia atmosferze.

Stożek został zdobyty oraz tuż po, w gronie ścisłych faworytów tej imprezy, została podjęta heroiczna decyzja, by udać się dalej, a mianowicie ku szczytowi Czantoryji Wielkiej.

Udawaliśmy się tędy...



...oraz, żeby nie było za łatwo, to na jednym biku.

W kolejnej kolejności jechaliśmy z bardzo szybką szybkością. Tak ogromną, że ultraszybki aparat do robienia obrazków, co robi trzydzieści sześć klatek na sekundę, musiał się poddać...



I już po kilku uderzeniach mięśnia sercowego byliśmy u celu...



...z którego to celu zjechaliśmy, a nawet w dół.



Jak widać, powtórzyła się sytuacja z ultraszybkim aparatem do obrazków zapamiętywania.



Jadąc tak wciąż w dół i w dół oraz dla odmiany w dół, zaczęliśmy popadać w pewną jakby apatię powodowaną nudą... i już z tych nudów miało dojść do śmiertelnego zejścia, gdy ni stąd ni zowąd pojawił się wonsz, co on pokąsał gumiany element bika jednego z nas.
Oczywiście, pełni zrozumienia dla nieszczęścia kolegi... pośpieszyliśmy z pomocą w tych ciężkich dla niego chwilach.



Po opanowaniu łez oraz gumianego elementu, zjedliśmy anielskie pierogi o smakach rozmaitych, wyczekaliśmy zachodu słońca i niepostrzeżenie udaliśmy się do krainy dymiących kominów, czyli Hajmatu, jak to śpiewają Oberschlesien...

~


~

Hmm... tego Pana ofcoś all znacie? Umm, to dobrze, w bardzo złym tonie jest nie wiedzieć hózacz.





Status człowieka określa się na podstawie siły jego wrogów

~

Do Liny

Piątek, 11 października 2013 · dodano: 11.10.2013 | Komentarze 3

~

Remontu ciąg dalszy... po wymianie nogi okazało się, że jest trochę krótsza...
Powtórnie udałem się więc w miejsce, gdzie robią czarymary.



Na miejscu okazało się, że nie jest to żaden problem.
Po kilku konkretnych naciągnięciach i zaklęciach, długości obu kończyn zostały wyrównane.



Udałem się więc bak nazad do hom. Rzeczywiście... gdy obie nogi są równe, to jakoś lepiej się kręci.


foty 'na baranka' by prinx

W związku z równymi kończynami dolnymi zamierzam jutro pojechać na Gliwickie Siódemki, a pojutrze na Stożek pouphilować odrobinę.
Przybądźcie także.

Kilka dni temu zepsuł mi się magntofon kasetowy MK122, wsysnął tasmę, się okręciła wokół siakiś rolek i głowicy. Dziś go rozebrałem, wykręciłem wsyśniętą taśmę, naoliwiłem, wyregulowałem.
Na powrót mogę słuchać muzyki...


Posłuchacie mocno.
Bo Węgrzy... to nie tylko Omega i Locomotiv GT.



Świat nie ma już mocy kuszenia

~