Oszczęscie

Sobota, 8 czerwca 2013 · dodano: 08.06.2013 | Komentarze 0

~


Nic nie zapowiadało emocji, jakie miały nas dziś spotkać. Ot... namówiliśmy się na ukręcenie kilku kilometrów wśród okolicznych zmarszczek...



Kręciliśmy sobie spokojnie, nie przekraczając 188 na pulsometrach. Jako, że Darek był kierownikiem wycieczki, to pojechaliśmy na skróty...



Też zauważacie, patrząc na ten obrazek, że jestem wielki duchem?

Jechaliśmy sobie niespiesznie oraz w pokojowym nastroju, gdy nagle wjechaliśmy w jakąś dziwną ni to chmurę, ni to strefę... pociemniało, zapachniało siarką oraz wolnością... ostatnim obrazem, jaki zdołałem zarejestrować, była taka oto tabliczka...



Półtorej uderzenia serca później coś huknęło, zaświszczało... i chyba znaleźliśmy się w izotropowym kontinuum czasowym, osiągającym podwójną wartości homogenizacji matrycy maszyny czasu.
Tak czy siak, jakieś moce nieczyste przeniosły nas do takiego oto miejsca i nakazały zatrzymywać orszaki wszelakie...



Jako, że przeciwstawianie się mocom nieczystym nie było by specjalnie rozsądnym posunięciem... a akurat jakiś orszak przejeżdżał, tośmy go zatrzymiali sobie.



Po dwunastu chwilach orszak wynegocjował z nami satysfakcjonującą nas (i jego też) cenę otwarcia bram. W promocji orszak otrzymał od nas eskortę do miejsca, do którego był się udawał. Nie pokażę, niestety, obrazka z przejazdu kolumny z nami na czele, ponieważ a mianowicie, wspomniane już moce nieczyste maczały swe brudne (czyli nieczyste) paluchy w aparacie do robienia obrazków i na zdjęciach z tego fragmentu jest ciemność...

Po dotarciu oraz kilku kolejnych chwilach, z czeluści domku drewnianego, co niektórzy mówią, że to świątynia jest, wyszły dwie jasne postacie - Asia i Przemek.
I nagle zrobił się tłok... nomen omen.



Życzyliśmy im tego i owego oraz szczęścia odrobinę, a Oni z uśmiechem przyjmowali te życzenia.
I tak oto, kolejna teamowa para stanęła na kobiercu.
Ślubnym.

Doszliśmy zgodnie do wniosku, że po dzisiejszych zaślubinach, następne nie będą już w grupie żadną sensacją. Wydumaliśmy także, iż dozgonna monogamia została wymyślona przez dziwnych ludzi na złość innym.
W związku z powyższymi przemyśleniami, oczekujemy pierwszego rozwodu w GTA. Też tam będziemy, też zrobimy szlaban, poczynimy pamiątkowe obrazki oraz obiecujemy napić się wysoce markowego alkoholu w intencji nieustającej szczęśliwości noworozwodników.



Latarnie morskie są znacznie pożyteczniejsze od kościołów.

~