W krzyżowym ogniu wydarzeń...

Środa, 11 sierpnia 2010 · dodano: 11.08.2010 | Komentarze 6

~

Jako, że sezon krzyżoobronny jest w pełni, postanowiliśmy, acz niechętnie - bo nie lubimy być trendy - włączyć się w tę, niezrozumiałą dla prostego człeka, akcję.

W związku z powyższym udaliśmy się, przez okoliczne lasy i rozlewiska...



...na poszukiwanie symboli podobnych temu, który miał narysowany na płaszczu zimowym Ulrich von Jungingen.
Po kilku prostych i kilkunastu zakrętach znaleźliśmy wieżę.



Wieża była zaludniona jakimś bliżej nam nieznanym człowiekiem (nie wzbudzał zaufania, bo patrzył na nas z góry) oraz okazała się być nie do końca prosta, co nas nie zdziwiło... ostatnimi czasy nic, co nas otacza nie jest nazbyt proste.
Zjedliśmy po półtorej batonika i jednej truskawce na twarz i niczym niezrażeni pojechaliśmy szukać dalej.

W końcu udało się, a nawet był bonus... krzyżów było trzech.



W obronie wiadomego symbolu oddałem kierownicę prostą od mojego Szkota, co to byłem z nią bardzo emocjonalnie związany. Pozostali członkowie wyprawy złożyli śluby czystości i ubóstwa. Śluby zostały przyjęte przez symbole ze zrozumiałym zrozumieniem.
Imagynujecie sobie więc, jak mocno wzięliśmy sobie do serca tę misję, którą nam serca nasze i sumienia nakazały wypełnić?

Przepełnieni dumą z powodu dobrze wykonanego zadania udaliśmy się (wraz z bogiem, honorem i ojczyzną na ustach) bak w stronę cywilizacji. W drodze powrotnej natrafiliśmy na jeszcze jedno miejsce wymagające naszej interwencji...



...które oczywiście zasłoniliśmy własnymi, wątłymi piersioma. Kolejny bastion został obroniony.
Medale przyjmujemy via sms.



Jeszcze tylko, na znak pokoju, skrzyżowaliśmy spojrzenia i już mieliśmy się rozejść w pokoju, ofiara spełniona... aż tu nagle naszym oczom ukazała się...



...góra niezwykła.
Jako, że jesteśmy wyścigowi kolarze wysokogórscy zamieszkujący niziny, tośmy sobie dwanaście razy podjechali tę górkę, za każdym razem oddając należyty szacunek drewnianej samowoli budowlanej usytuowanej na górze góry.
Dziań uważamy ze jeden z bardziej udanych w tym kwartale.


Przegłodzonego przez kilka dni psa karmimy podduszoną w solance mieszaniną peklowanych jarzyn. Pozwalamy mu je przez chwilę podtrawić, po czym specjalnym uderzeniem kantem dłoni wywołujemy u zaskoczonego zwierzęcia torsje. Niedawną zawartość jego żołądka zbieramy do garnka, dodajemy przypraw i dogotowujemy.
Podajemy do spożycia w stanie wrzenia. Oczywiście nie podajemy psu, lecz zaproszonym gościom.
Potrawa nazywa się Buro i jest specjałem przyrządzanym w prowincji Pangasinan na Filipinach.

~