Dni kilka temu ego, w okolicach Cyklokarpat, czy też innych Koników, wyścig był na rowerach góralskich...
Nie znam wiarygodnych szczegółów, bo pomimo szczerych chęci nie mogłem óczest niczyć. Byłem w tym czasie umówiony na spacer przy świetle księżyca, za rękę oraz nad rzeką, a także w towarzystwie poezji.
Nie miałem serca odwołać... uwielbiam poezję.

Skutkiem owej nieodpartej chęci obcowania ze słowem rymem pisanym jest zatrważający brak wiarygodności tyczący poniższej opowieści, bo ponieważ zmuszony jestem oprzeć ją o plotki noszące znamiona pomówień.

Było ponoć tak, że ścig został zapoczątkowany startem... nie bójmy się tego słowa - zbiorowym. Kilka chwil po zawodnikach wystartował także nieznaczny opad atmosferyczny, który znacznie podniósł poziom atrakcyjności trasy. Bez dreszczu atrakcyjność oscylowała w granicach 87%, z nim sięgnęła 92%.

Radości wszelakiej końca nie było, ale to akurat żadna sensacja, wszak niejeden ścig już przerabialiśmy i niejeden był na niezłym poziomie.
Jak wspomniana już plotka mówi, pierwsze ekscytujące chwile dopadły Rudą, a także w okolicach połowy dystansu, który nota bene sobie wygrała. 
Nagle, znienacka oraz zza węgła, do naszej czołowej kolarzystki dojechał zawodnik urodziwy i zapytał, czy to ona jest ta słynną Rudą. Gdy okazało się, że tak, kolega nie opuścił Jej aż do mety, a tuż przed nią dobył urządzenia rejestrującego selfiaczki i takowego dokonał... 


Nooo... szanowne panie, szanowni panowie, któż nie chciałby czerpać z magicznego źródła sławy... Pani Krystyna, po usłyszeniu cytowanego pytania, oczyma wyobraźni widziała się już we telewizorze 60 calowym, jako gość programu Pytanie Na Śniadanie, co byłoby początkiem Jej niezwykłej kariery medialnej. Kolejnym szczeblem na drodze do podbicia świata byłaby wizyta w programie Wróża Macieja, który nie dalej, jak tydzień temu bardzo trafnie przewidział, iż po środzie nastąpi czwartek. 

W międzyczasie Ruda stałaby się głównym tematem portali pudelek,pl, joemonster.org a także radiomaryja.pl - wszak ma znajomych będących jedynymi przedstawicielami Rodziny Radia Maryja w cyklu pościgów Bike Maraton.

Ukoronowaniem kariery mojej czelendżowej partnerki byłoby szokujące zdjęcie na okładce nie mniej szokującego magazynu branżowego Wiadomości Wędkarskie oraz wieloletni kontrakt dotyczący reklamy kefiru produkowanego przez Zakłady Mleczarskie w Wieluniu .

Niestety, powyższe plany świetlanej przyszłości związanej z karierą i bogactwem prysnęły niczym bańka mydlana, gdy okazało się, że owa słynność Rudej ma swe źródło w moim blogu... co, biorąc pod uwagę moją prezencję, małostkowość, frustrację, zawiść, niechęć do świata, ludzi a w porywach do siebie samego, winno być raczej powodem do wstydu niźli przysparzać splendoru. 
Ale czyż poeta nie przekonywał, że w życiu piękne są tylko chwile? Ruda właśnie tego piękna była beneficjentem, acz szalenie krótko, bo ponieważ przerwa pomiędzy słowami "słynna" a "blog sufy" trwała zaledwie kilka uderzeń serca (och jakże romantycznie dziś jestem nastrojony).

Gdy opowiedziała mi tę, mrożącą krew w żyłach, historię... pożądałem dowodu w postaci óczynionego, a wspomnianego selfiaka. Po przeprowadzeniu wnikliwego śledztwa, okazało się, że autorem obrazka oraz fanem Rudej jest mój znajomek z feja, Tomasz. Zamieniliśmy słów kilka na tematy rozmaite, dostałem obrazek oraz zapewnienie, że Ruda jest wielce OK dziewczęciem oraz bardzo pierwsza klasa partnerką pościgową.

To oczywiście nie koniec wieści mało wiarygodnych, bo niezweryfikowanych, które do mnie dotarły. 
Kolejną jest walka na śmierć i życie, która ponoć miała miejsce na ostatnich metrach ścigu, a jej głównymi aktorami byli moi teamowi koledzy (tak, tak... mimo wszystko mam kilku), Mirjon i Krzyś.
Walczyli do upadłego...


Gdy już powstali i zamierzali dumnie wypiąć swe zapadłe piersi do medali, okazało się, że wygrali... z tym, że nie na pewno. Objechał ich, co przecież nie stanowi żadnej ujmy, sam Julien Absalon, który dla niepoznaki przebrał się za Inko Gniotto.
Jak widać, koninkowa trasa także delikatnie go sponiewierała...


Jest jeszcze coś, o czym mi doniesiono (ustami Izy), a czego pominąć nie sposób. Jak widać na poniższym obrazku, fala imigrantów, czy też uchodźców, jak kto woli, dociera także do kraju naszego, mlekiem i miodem płynącego. Pozytywne jest to, że się z nami asymilują, stoją grzecznie w sektorze, nie awanturują się oraz nie mają postawy roszczeniowej, jak to usiłują nam wciskać mainstreamowe media.
Znakiem tego, nie ma się czego bać. No chyba, że zaczną wygrywać...



W tym oto miejscu kończy się przydługa reklama oraz czas na seans główny. 
Oficjalna produkcja z Sudety MTB Challenge 2015, zapraszam.